Soms moet ik bij mijzelf te raden gaan …. ben ik nou lui of ben ik nou moe?? Het feit dat ik dingen in mijn hoofd hebt en dat ik denk dat ik ze al gedaan heb, is een teken. Een teken van overbelasting. Dat ik niet meer uit mijn woorden kom, dus ga hakkelen is een teken van overbelasting. Dat mijn hoofd vol met watten zit .. hoe kan ik dat uitleggen? Alsof je tegen de griep aanzit, alles komt hard binnen, de lichten lijken bouwlampen, beelden zijn te scherp etc.

Ik weet het heel goed, ik weet het goed wanneer ik moe ben. Ik voel het aan m’n lijf, alsof je net de griep in je lijf krijgt. Als ik dat voel, ga ik een stapje terug en soms twee en vooral om niet helemaal overbelast te raken. Dat overbelast is je harde schijf in je kop, die zegt gewoon: “I’m full!” Je kan het ook keihard negeren, daar was ik (ben ik nog steeds) een kei in. Gewoon in de negeermodus tot je lijf HO zegt. Heel bijzonder hoe geest en lichaam samenwerken. Ik heb geleerd om m’n lijf niet te negeren, want daar voel ik aan dat ik even op m’n teller moet passen.

O ja, het onderwerp was: liever lui, als moe! Gisteren, ja gisteren was ik lui, samen met manlief, gewoon even helemaal niets. Heerlijk die dagen….deze dagen heb ik veel liever als dat ik moe ben. Dan baal ik, wil ik dingen, maar niets komt uit m’n handen. Je kan er tegenin gaan, maar ook jezelf eraan toegeven. Leuk man, zo’n leerproces, het gaat me makkelijker af omdat ik ook weet wat de consequenties zijn als ik het niet doe. Game over!