Moe, ontzettend moe….zaterdag met vriendinnetjes gezeten hier. Wijntje, hapje, lekkere koffie, mini tompoes met chocola en daarna stug weer doorgaan aan de wijn. Wat was het gezellig, het was weer ouderwets en vooral ouderwets laat! 
Het is nu woensdag en lig op bed, ben gebroken, m’n lijf doet zeer en heb watten in m’n kop. Het geeft niet, het kan….het gebeurt namelijk niet vaak dat zo’n avondje wordt gepland en dat het uit de hand loopt. Er even aan toegeven en niet meteen doorgaan, m’n rust pakken, dutje doen en dan ben ik morgen weer het vrouwtje.
Tuurlijk is er een baalmoment geweest, waarom ik er zo voor moet boeten maar aan de andere kant denk ik tegelijk: “boeien, het kan, het mag en pak nu je rust!” En ik denk alleen maar, wat een super avond en duik diep onder m’n dekens en doe m’n ogen dicht. Morgen een nieuwe dag en zo’n beddag? Mag!! Gewoon omdat het kan!