Een goede vriend van mij heeft zijn vader verloren aan een hartstilstand. Ineens, plots, is hij weg. Het trieste is dat zijn vader overleden is op zijn verjaardag. Ik ken deze mensen al bijna 35 jaar en het doet me wat om van zijn moeder te horen: “gefeliciteerd met je zwangerschap, de één maakt plaats, voor de ander!” Dit raakt mij, het ontroerde mij en ik moest mijn tranen wegslikken.

Het leven is betrekkelijk en ik weet het als geen ander, maar je wordt, door dat dit plots gebeurd, weer even met je neus op de feiten gedrukt. Even weer een momentje van besef, even weer een momentje dat iemand zo uit het leven gerukt kan worden, even een momentje dat we genieten van elkaar.

Deze goede vriend ken ik bijna 35 jaar, dus ook zijn ouders. We hebben verstoppertje met elkaar gespeeld, maar zijn ook uitgegaan. We hebben verjaardagen gevierd en zijn met elkaar op vakantie geweest. We zijn naar concerten geweest en hij is er geweest met mijn CVA en nu …. nu  heeft hij mij nodig en dan ben ik er, anytime, anyplace, anywhere …  waar hij behoefte aan heeft.

Enne … geniet van elkaar!! Het kan zomaar afgelopen zijn!

Liefs,
Sjanie