In de middag lig ik vooral in bed, ga er soms uit om iets te doen en vaak slaap ik nog 1,5 tot 2 uur. De nachten waren al iets lastiger vanwege het plassen maar kan ook geen goede houding verzinnen om te liggen. Het geeft niet, want het gaat prima zo.

Van de week een “APK-tje” bij mijn neuropsychologe gehad, dat was fijn. Ook dat dit soms gebeurt met NAH en daarnaast ook nog eens zwanger zijn. Ik kan het laten nu zoals het is, ik kan weer genieten van mijn zwangerschap en de laatste loodjes probeer ik bewust te zijn dat we nu nog met zijn tweetjes zijn. Wil dat zoveel mogelijk benutten en die feeling heb ik ook weer. Ga volgende week nog lekker naar de kapper, uit lunchen met manlief, misschien nog wel 2 keer, kijken wat we saampjes nog leuk en ontspannend vinden om te doen. 

Het was eenzaam, erg eenzaam de afgelopen weken, maar ik heb er goed aan gedaan om het zo te doen. Mijn methode, om terug te gaan naar de basis. Ik heb hierdoor rust in mijn koppie gecreëerd, ben er nog niet, maar voel dat ik me een stuk beter voel als de afgelopen weken. Het zal in zulke periodes altijd wel een strijd blijven, een strijd tussen mij en NAH, tussen mijn karakter en NAH. 

Belangrijk waar ik en manlief op gaan letten is dat ik zo goed mogelijk weer binnen de lijntjes blijft. Dat betekent ook, dat er dan ruimte is voor onvoorziene dingen, want ja die gaan er komen. Ik corrigeer meestal mezelf en dat ging heel erg goed, hoe lastig dit soms ook is, maar nu gewoon wat extra aandacht en mijn dichtstbijzijnde omgeving weet dit ook. Erg prettig en ook wat fijne gesprekken en Whats Up contact meegehad. 

De laatste loodjes, wegen het zwaarst…maar ik ga ervan genieten want voor je het weet zijn we met drietjes. Ik laat het op me afkomen, alles wat we geregeld konden hebben we gedaan, de rest zie ik wel wat eraan komt. 

Ik heb nog een ander leuk nieuwtje. Ik mag gaan schrijven voor de Hersenstichting! Ik word een nieuwe blogger en elke maand publiceert de Hersenstichting een blog van mij. Daar was ik dolenthousiast over, hun ook en het was “een eer” om mijn verhalen te delen met hun achterban zei de mevrouw bij de Hersenstichting. Je kan wel raden hoe ik aan het glunderen was! In april word ik geïntroduceerd, super leuk en gaat mijn blog meer bezoekers trekken die ik kan blijven inspireren met mijn eigen belevenis & verhaal. 
Alvast fijn weekend lieve volgers! 

Liefs, 

Sjanie