Lekker denk je! En geloof me, dat is ook….maar toch. Ik ben uit mijn ritme, mijn ritme die ik heb met Lina, saampjes. Klinkt niet aardig tegenover manlief, maar we hebben het erover gehad. Iets nieuws, vakantie niet met z’n tweetjes maar met z’n drietjes. Dingen die anders zijn, is voor mij met mijn NAH, toch een trigger. Voor veel mensen met NAH, misschien wel voor alle mensen met NAH. 

Manlief heeft 2 weken vrij, het is druk in mijn hoofd, regel dingen …. ik ben zorgzaam, een mooie karaktereigenschap, maar ook tegelijkertijd een valkuil. Teveel zorgen, voor Lina, manlief en zorgen dat ik óók voor mezelf kan zorgen. Best veel, vindt je niet? Manlief helpt, helpt veel in de vakantie….ik heb al een paar ochtenden kunnen uitslapen. Heb het nodig en dat zijn nachten van 11 à 12 uur. 

Deze week is voor ons, voor ons drietjes. Even geen bezoekjes, niet naar mensen toegaan, gewoon eventjes met ons. Lastig soms, want ik vind het allemaal leuk! Zaterdag hebben we ons feestje, ons feestje omdat we allebei 40 zijn geworden. De week even goed indelen, morgen naar de dierentuin en woensdag een dagje terras. Welteverstaan ons eigen terras 😉

Mijn moeder stuurde mij een berichtje gisteren….is er iets aan de hand lieverd? Nee, gewoon weer wennen, wennen aan omdat het “anders” is. Ik geniet, er gebeuren alleen positieve dingen in ons leven en NAH komt weer even om de hoek kijken. NAH die altijd bij mij is, dat ik het soms eventjes vergeet, maar altijd weer een kleine waarschuwing geeft. 

Ik heb weleens geschreven, geschreven over bepaalde fases, gebeurtenissen in je leven, dat je even anders leeft, als tussen de lijntjes. Dan komt ie, dan komt ie eventjes om de hoek kijken…..een tik op je vingers, even terug naar de basis, terug naar binnen de lijntjes, binnen je grenzen voordat er echt een terugval komt. Die ben ik voor, omdat ik voel, soms helaas….voel ik dat NAH me even op mijn vingers tikt. 

Liefs,

Sjanie