Laat je hersenletsel, je NAH los. Ik speel vaak met de gedachten, laat het los, laat je NAH los. Loslaten is liefde voor jezelf, jezelf niet pijnigen met de gedachten van iets, jezelf vrij voelen door wat meer lucht te krijgen. Wat een vraagstelling, maar ik ga graag op onderzoek uit bij mezelf. Kan ik NAH loslaten?

Hierbij mijn antwoord en dat is helaas niet een geijkte “ja” of “nee!” Het is een verhaaltje hoe ik het zie en ik ben natuurlijk super benieuwd naar jullie ervaringen of andere visies zodat ik er misschien een andere kijk op kan nemen.

NAH loslaten …. ja het ongeval, bloeding, een CVA etc. de dag dat het is gebeurt, kan je proberen los te laten, kan je aanvaarden of zelfs accepteren. Ik heb mijn CVA op 3 augustus 2007 gehad, die dag staat natuurlijk in mijn geheugen gegrift maar wat er is gebeurd, is gebeurd. De dag van de CVA en mijn lange traject van revalidatie heb ik losgelaten. Het is zoals het is en ik ben ervan overtuigd dat je krijgt wat je aankan.

En dan nu komt de “nee” op mijn vraag. Kan ik NAH loslaten? Nee, het is er namelijk altijd. Het is niet te scheiden van mij, het hoort bij me, het is helaas een onderdeel van mijzelf geworden en het hangt samen met mijn “hele zijn!” Het is absoluut niet iets wat dagelijks speelt bij me, maar ik moet er wel dagelijks rekening mee houden. NAH is een feit, NAH is er en NAH is er altijd.

Loslaten van NAH is een groot woord, misschien ook een beladen woord, maar ook wat voor bevrijding kan zorgen. Helaas kan ik NAH niet loslaten, soms denk ik: “Yes, ik heb het onder de knie!” Maar een paar weken of zelfs een paar dagen later is de confrontatie er weer, dan komt NAH weer keihard om de hoek zeilen en wordt je geconfronteerd dat het helemaal niet kan, zoals je het graag wilt.

De periode waar ik nu in zit, is de periode van “mijzelf overvragen”, de periode waar de emoties van hot naar her gaan, dan juist, dan is juist de grote confrontatie met NAH. Ik wil graag en bij mensen met NAH gaat het spreekwoord niet op: “waar een wil is, is een weg.” Maar ik bekijk het graag positief, want er is óók een “wil” om zo stabiel mogelijk te leven, om je leven in balans te houden.

Wat dan kan je doen als je in een “terugval” zit? Dat je in een periode de lat veel hoger heb neergelegd dan wat je aankan? Een periode vol overvraging van jezelf en er graag bij willen horen? En dat jij nu …. met de gebakken peren zit? Waar heb je behoefte aan? Wat zijn de dingen welke nu belangrijk zijn? Juist! JIJ! Jij en je gezin.

Geloof me …. leuk is het niet, maar je weet dat je er weer uitkomt. Hetgeen waar je nu mee moet dealen, is gewoon niet tof, is gewoon absoluut niet jij. We moeten, we moeten om er weer bovenop te komen. Wat gaan we dan doen? Dan ga je weer terug naar je basis. Je basis om weer terug te komen op je oude niveau. De basis betekent voor mij: mijn dochtertje & ik overdag en manlief in de avond. Daarnaast heb ik extra hulp van mijn ouders. Wandelen, fietsen … zoek de buitenlucht op. Van de buitenlucht krijg je ook energie enne is er ooit iemand dood gegaan aan een bui regen? Nee toch? Lekker je laarzen aan en stampen in de plassen en voelen dat je leeft.

Laat het, laat het los, accepteer de hulp. Het is goed voor jou, voor je gezin en gisteren kreeg een hele fijn bericht waar in stond: “Een goede moeder is ook, herkennen dat je even pas op de plaats moet nemen!” Daarnaast heb ik ook veel fijne adviezen, tips en super lieve woorden gekregen van mijn collega’s “moeders met NAH.” Dat is mijn contact, soms een appje naar een vriendin, een belletje naar mijn ouders en contact met soortgelijken. Daar voel ik me prettig bij, voor nu.

Accepteren? Misschien .. ik aanvaard het, ik aanvaard waar ik mee moet dealen en dat ik soms retelastig. Mijn karakter zegt zoiets anders als NAH voorschrijft. Ik denk dat heel veel mensen deze blog wel gaan herkennen. Je strijdt, je plannen hoe je het voor je ziet, je kunt, je wilt …. maar het lukt niet. Wat mij erg troost, ik ben niet alleen, alhoewel het soms echt eenzaam voelt. Ik heb contact met mijn soortgenoten, contact met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Ben jij benieuwd? Klik hier dan kan je lezen wat ik bedoel.

Fijne woensdag allemaal!

Liefs,

Jeannette