Vriendschap, ik vind vriendschappen belangrijk, vriendschappen koester ik en probeer ik bij te houden. Maar nu met een baby én NAH? Ik vind het allemaal vrij ingewikkeld. De tijd die ik voor mezelf heb, ben ik vaak moe, heb ik weinig energie, wil ik dingen doen waar ik niet aan toekom met Lina en daarnaast rusten.

Toch weet ik dat ik van “vriendschappen” ook wel weer een boost krijg, een energie boost, maar om me er toe te zetten, vind ik rete-lastig.

Ik heb vriendschappen in categorie gezet:

• vrienden voor het leven (Love you long time guys!!!)
• de “borrel & uit eten” vriendinnen
• NAH vriendinnen (ik zie ze nooit, maar ze worden me steeds dierbaarder)

“Zijn het dan allemaal echte vriendschappen?” vraag jij je terecht af! De definitie van vriendschap voor mij is: “je steunt elkaar, je hebt begrip, respect voor elkaar en je vertrouwt elkaar.”

Daarnaast wat ik óók belangrijk vind, is dat we met elkaar kunnen praten met een traan, maar vooral met een lach. Schaterlachen! Wat heel belangrijk is voor mij, is dat het gaat om de kwaliteit van de vriendschap en niet om de kwantiteit.

Dat laatste leg ik uit. Ik zie veel vrienden nauwelijks, maar als we elkaar weer zien, is het goed. Pakken we draad weer op, als vanouds en lijkt het net of we elkaar gisteren nog hebben gezien. Dat is mijn definitie van vriendschap! Hierdoor heb ik vriendinnen en vrienden al een hele lange tijd. Ze weten van mijn hersenletsel (NAH) en hebben het vaak eerder in de gaten als ik over mijn grens ga. Daarnaast wordt er óók rekening gehouden met me.

Ik ben blij met mijn vriendschappen en weet dat dit niet voor iedereen geldt. Hoe jij je het dan bij? Hou hoe je dan toch contact met je vrienden?

Dit is een opsomming van mijn eigen ervaring:

• we mailen met elkaar
• er is app contact, een bericht, een foto van de kinderen of gewoon zomaar een “💋” of een “❤️”
• daarnaast helpt mij een combinatie bewegen en bij kletsen. Dus ik wandel met vriendinnen en daarna drinken we een bakkie koffie/thee. Hier is een tijdslimiet aan verbonden, max 1 tot 1,5 uur.
• óók ik ga weleens uit eten, pak een verjaardag mee of een feestje, maar dat plan ik. Ruimte voor de dag van de activiteit en de. ruimte daarna. Soms heb ik het er voor over om erbij te zijn. Soms, heel soms.

Oh ja, naast mijn NAH kruipt er een baby rond, letterlijk rondjes. Zij gaat voor, zij gaat voor alles. Het is een kwestie van balans vinden, want van mijn vriendschappen word ik ook blij & gelukkig. Dus daarmee ook een blijere moeder. Win win situatie toch?

Ik pak het op, ik pak het langzaam op, want in tijden van overprikkeling en zelfs een burn-out is het soms niet makkelijk. Maar hé, ik vertrouw op mijzelf dat ik eruit kom en dat ik mentaal sterker word, nog sterker word. Mijn vriendjes, mijn vriendinnen, die zijn er …. altijd! Niet altijd zichtbaar maar 1 knip in mijn vingers, wat tegenwoordig gebeurt met een apje, ze zijn er, ze zijn er altijd!

Liefs,

Jeannette