The day after … na de verjaardag van onze dochter. Zij werd gisteren 1 jaar, wat een feest, wat een rollercoaster van emoties, van blijdschap, vooral van blijdschap, van vreugde en van plezier. Plezier en mijzelf bevoorrecht voelen om moeder te zijn, om mijzelf als moeder te voelen en om moeder te zijn van Lina. Alle liefde gaat naar haar, mijn weinige energie gaat naar haar, naar ons kleine, ondeugende moppie.

Haar oogjes glimmen van plezier als zij lacht. De lach die vaak naar een schaterlach gaat, haar hele gezicht toont plezier. De lol om “kiekeboe” wordt nog steeds niet vervelend voor haar en haar hele gezicht glimlacht. Wat heb ik genoten, wat heb ik genoten van haar gisteren. Zij, tussen al haar cadeautjes, zij die mijn leven compleet heeft gemaakt, zij die geen baby meer is, zij is alles voor mij.

Ik ben moeder, ik wil moeder zijn en ik ben fulltime moeder. Ik hoor toch best veel om mij heen: “ik zou het niet kunnen en/of willen.” Je eigen ding willen hebben, zoals werk. Dat werk heb ik niet, dus ben ik fulltime mama. Ik ben dus de moeder die altijd bij haar kind kan zijn en graag wilt zijn. Dat willen en kunnen heb ik het al vaker over gehad, want waar een wil is, is een weg, geldt niet, niet voor mij, niet voor andere ouders met NAH en óók niet voor andere ouders met een (chronische) ziekte.

Mijn dag bestaat uit Lina, Lina en ik, ik en Lina…en in de avond komt papalief én manlief thuis en dan is het compleet, wij met zijn drietjes. NAH en moeder zijn, het valt niet tegen of mee, het is realistisch en het kan. Het kan maar je levert in op andere dingen, bijvoorbeeld je vrienden, dagjes uit, familiebezoeken etc. Heb ik dat ervoor over? Ja!! Ik heb alles over voor onze lieve Lina.

The day after … the day after na een groot feest. Nou moet je niet denken dat er 100 mensen waren, de kindermuziek luid op stond of dat het de hele dag duurde. Het feest was 2 uurtjes, met alleen familie, familie wat toch met 16 man compleet was. En nu, nu is het zondag. Ik kon niet in slaap komen, opgewonden over de dag, de prikkels, de blijdschap want zij, zij heeft een leuke dag gehad. Zoals ik het me had voorgesteld, haar handjes in de taart, tussen haar cadeaus, waarvan het cadeaupapier eigenlijk het leukste was en waar patat, kip & appelmoes bij hoorde.

Zondagmorgen, manlief heeft me heel lief laten liggen, tot 0930 uur. En ik? Ik word doodmoe wakker, moe van de nacht, moe van de dag, maar is het, het waard geweest? Ja, zeg ik volmondig! Vandaag is het zondag en ik maak er maar een rustdag van, zoals wij vroeger altijd deden, een “pyjama dag.” Dan gingen we ons wassen of douchen, maar mochten we weer onze pyjama’s aan, dat was feest.

Vandaag is het bij ons pyjama dag, lekker een “binnen blijf dag” en gaan we lekker spelen met onze kleine meid. Ik ga genieten, net als gisteren, ik ga genieten van vandaag. Ik ga genieten van mijn positieve, goedlachse meisje…dus we maken er vandaag ook maar een feestje van. De dag na het feest, we houden vandaag een heuse after party van op een doodgewone zondag.

Fijne zondag!

Liefs,
Jeannette