De winter is voorbij, alhoewel de temperaturen nog een beetje moeten wennen aan het lente gevoel, maar de voorjaarstemperaturen komen eraan.  In de winter zien wij vaak minder mensen, alsof iedereen onder een steen heeft gelegen … kom er maar weer onder vandaan mensen, de lente is in het land. Het zonnetje komt voorzichtig achter de wolken vandaan, onze vitamine D bol is in zicht en we kunnen meer naar buiten.

Als je NAH hebt, liggen depressies op de loer. Waarom eigenlijk? Een depressie is iets wat in je brein ontstaat en deze worden aangewakkerd door overprikkeling, dus “jezelf overvragen.” Als je NAH hebt, is een stuk van je hersenen beschadigd, die zijn kapot. Deze kapotte hersenen staan allemaal voor een functie, denk maar aan: praten, ruiken, je emoties niet onder controle hebben, maar denk ook aan concentratie problemen, plannen, dingen organiseren etc.

Ik ben altijd een kind geweest van “praktisch” en een tiener die je geen theorie moest laten leren uit een boek, alhoewel ik wel na mijn CVA een HBO opleiding heb gevolgd voor juridisch secretaresse. Ik moest en ik kon, ik ging met mijn hakken over de sloot en haalde hiervoor het cijfer zes. Geslaagd!! Na mijn CVA ben ik een vrouw geworden van tekeningen, om dingen nog beter te kunnen begrijpen.

Let niet op mijn tekenkunst, maar deze kwam van de week langs bij therapie en deze is erg duidelijk. Voor mensen die NAH hebben, maar óók om het mensen uit te leggen. Ik heb mijn CVA aan de linkerkant gehad en dat betekende in het begin van de CVA dat  mijn rechterkant verlamd was. Een verlamd been, een verlamde arm en een scheef gezicht. Als dat alles was …. helaas, want daarna werden de “cognitieve beperkingen” zichtbaar. Ik had afasie, ik kon niet schrijven en mijn enige woorden waren in het begin: “papa” en “hallo.”

Al de bovenstaande dingen zijn bijna opgelost, ik praat weer als een malle, ik kan goed schrijven en mijzelf juist goed uiten tijdens het schrijven. Dus dan heb je toch nergens geen last meer van??? Waarom ben je nou zo moe met NAH? Ik kan het uitleggen, in Jip en Janneke taal en ik geloof dat dit voor iedereen duidelijk is.

Mijn hersenen willen praten dus moeten eigenlijk van A naar B .. helaas lukt dat niet meer, omdat daar een deel van mijn hersenen kapot is. Je ziet het in het plaatje als “een ongeluk.” Maar waarom praat je dan toch? Onze hersenen zijn zo slim, om dit op te pakken, vooral bij mensen die op jonge leeftijd een CVA hebben gehad of een ander ongeluk hebben meegemaakt. Onze jonge hersenen, zijn slim, want ze gaan van A, naar C, naar D, naar E .. en hop naar B.

Daar is de praatfunctie en kan ik erop los babbelen. Dit plaatje geldt voor al de acties die je hersenen moeten maken. Door deze omweg, dus de weg duurt langer, je bent langer onderweg en daardoor ontstaat de vermoeidheid. De mentale vermoeidheid, de mentale belastbaarheid van een mens, de mens met NAH.

Ik vind dit plaatje erg duidelijk, het geeft mij meer inzicht wat er nou gebeurd in mijn koppie. En nu is het helemaal niet gek dat je dus moe kan zijn met NAH. Kan je dan helemaal niets meer? Juist wel, alleen het gaat anders, het moet anders, om goed in balans te blijven. Je denkt er alleen meer over na, als je bijvoorbeeld een leuke activiteit heb in het weekend zoals een etentje, een borrel met vriendinnen, een feestje, een ochtendje stad of een middagje kinderboerderij. Noem het maar op, mensen met NAH moeten dit plannen. Gelukkig is mijn naam ook “mevrouw Plan” en kan dat ik meestal goed.

Een duidelijk plaatje, als mensen niet precies weten hoe het werkt, misschien jijzelf of mensen in je omgeving. Dit plaatje geeft inzichten en besef. Bij mij gaf het vooral besef, het is duidelijk, het was al duidelijk maar het is inzichtelijk. Dus probeer rond je grens te blijven en als je er een keertje overheen gaat? Dat kan, zo is het leven, bewust of onbewust, maar maak dan wijze concessies. Pak je rust, ga lekker naar buiten, pak die vitamine D en zorg goed voor jezelf, want niemand anders kan dit voor je doen.

Liefs,

Jeannette