Lieve lezers,

Er zijn in de afgelopen weken wat volgers bijgekomen van mijn weblog en ook via mijn Facebook pagina. Al die bloggers en nu vooral óók bloggers die over NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) schrijven, die juist de aandacht van jou willen. Ze willen graag dat je hun blogs leest, jou stimuleren, jou inspireren en daarbij óók graag een reactie van je willen hebben.

Ik snap erg goed dat je geen tijd, geen energie of gewoon geen zin hebt om al mijn blogs te lezen om te weten … wie is deze vrouw? Wie is deze dame die schrijft over haar eigen ervaring met hersenletsel? Sjanie? Jeannette?

“Wie ben jij eigenlijk? vraag je, je misschien weleens af. Hierbij een zo kort mogelijke beschrijving van mij, mijn leven en wanneer mijn NAH is ontstaan. Hieronder een diepte interview … met mezelf 😉

Wie ben ik?

Jeannette

Woonachtig in het midden van het land

40 jaar

Geregistreerd partnerschap met manlief

Dochter van feb-2017

Kat van 11 jaar

Wat vind ik leuk?

Schrijven, dus bloggen, wandelen, koken, Pilates, mindfulness oefeningen, dansen, zwemmen, borrelen en/of koffie/thee drinken met familie & vrienden

Wanneer heb je, je NAH opgelopen?

Op mijn 30ste verjaardag na een groot herseninfarct. Ik was verlamd aan de rechterkant, kon niet praten of schrijven en deed alles in een onlogische volgorde. Dit is gelukkig goed gekomen.

Ok…dus geen gevolgen meer na je infarct?

Jawel, de onzichtbare gevolgen. De mensen die mij goed kennen, weten dat. En ook ik, leer mezelf steeds weer opnieuw kennen! Klinkt gek hè? Ik bedoel hiermee in fases in mijn leven zoals doorgaan met NAH en werk, uiteindelijk stoppen met werk en nu NAH & moederschap. Ik verwijs je naar deze blog want hier staan de onzichtbare (soms zichtbare) gevolgen van mijn NAH.

Wat wil je meegeven aan mensen met NAH?

Volg je eigen pad en dat zal met scherpe bochten zijn. Jouw eigen pad met diepe dalen, maar ook weer met hoge toppen. Het is een hele leerschool, soms komt NAH ineens om de hoek zeilen en je had ‘m niet verwacht en soms laat ie je even met rust, op de momenten waar je het juist wel verwacht.

Ga leren in een patroon te komen van rust & activiteit. Ik doe graag mindfulness oefeningen waardoor ik mezelf even “stil laat staan” en daarnaast pak ik ook weleens een verjaardag, dagje dierentuin of een feestje. Dit is een kwestie van plannen, de dagen ervoor weinig of niets plannen en dit geldt ook voor de dagen daarna.

Maak vriendjes met je NAH en zorg dat het niet je vijand wordt, want er tegen vechten heeft geen zin. Dan ligt de overprikkeling op de loer, raak je oververmoeid of krijg je zelfs een burnoutI. k spreek uit mijn eigen ervaring en het zijn wijze lessen geweest in mijn leven. En geloof me….er komen er nog veel meer!

Veel leesplezier op mijn blog! Ik sta open voor jouw ervaringen, je vragen of je twijfels. Je hebt maar één leven, dus maak er iets moois van.

Liefs,

Jeannette