Oh, yes, it’s Ladies’ Night
And the feeling’s right
Oh, yes, it’s Ladies’ Night
Oh, what a night (oh, what a night)

O, als ik blogs zou moeten schrijven over de avonden met de meiden, mijn meisjes … oh oh oh, dat zou smullen zijn voor jullie of niet 😉 maar dat doen we maar niet. Maar waarom de titel? “All the ladies?”

Ik had gisteren een ladiesavond, met de meiden. We hebben weleens met 14 gezeten, maar nu is het wat minder. Prima en lekker overzichtelijk…nou ja overzichtelijk? Het gaat vooral over eten & wijn en oh ja tegenwoordig óók over de streken en anekdotes van degene die kinderen hebben. Kortom niets aan, voor mannen!

We gaan tegenwoordig all inclusive eten, want we zijn stuk voor stuk smulpapen en de wijn vloeit rijkelijk. Lekker makkelijk, één bedrag en niet meer hoeven na te denken. Om 17.00 uur het restaurant open en ja hoor er staan er al een paar voor de deur en dat … dat zijn wij. We willen eerst lekker borrelen met wat stokbrood, hapjes, bijkletsen, lachen en geiten. Ik hou hier zo van! Maar ja … de tol … ik vergeet absoluut niet dat iedereen de tol moet betalen voor zo’n avond, maar mijn tol … kost alleen wat meer.

Ik heb hersenletsel (NAH), ben moeder en zorg fulltime voor kindlief. Alleen het is nu weekend en dit gebeurd maar 1 tot 2 keer in het jaar, dus dit moet een keer kunnen. Toch? Ja toch! Een keertje….maaaaaar….ik ben grenzeloos (zie deze blog) en óók op zo’n avondje. Ik ga door, drink gezellig mee, tegenwoordig wel met 2 glazen water op 1 wijn, maar dan nog.  Het is een aanslag, een ontzettende aanslag op mijn energiebalans. Hoe dan? Hoe plan je dit dan in? Je kan jezelf toch niet alles ontzeggen?

Ik hou vrijdag al rekening met zo’n activiteit, tevens doe ik dat voor iedere activiteit in het weekend. Ik plan dan niets en doe het rustig aan met Lina. Vrijdag hebben we een pyjama ochtend gehouden. Ik noem het altijd “voorrusten.” Mmm of je het überhaupt kan zeggen, voorrusten met een dreumes van 20 maanden. Ik lach hardop, maar ik probeer het in ieder geval. De dag erna plan ik ook niets, dat noem ik mijn “bijkomdag.”

Daarnaast is het wel weer een vereiste dat er een backup is om mij te helpen met Lina. Tadaaaa…het is zondag, dus manlief is thuis. Ik heb wat tips gevraagd aan “ervaringsdeskundigen,” moeders met NAH. Bedankt meiden, voor de fijne reminders en tips! Zoals: lekker gaan, de mindere dagen voor lief nemen of aan de buitenkant van de tafel zitten zodat je niet in de drukte zit of kijken of je het waard vindt en zo ja genieten voor een half jaar.

Maandag en dinsdag ga ik dit ook voelen. Ik merk gewoon, hoe ouder ik word, hoe lastiger ik het soms vind, het omgaan, met mijn beperkingen van NAH. Ik lees het vaker, je wordt ouder en dan NAH erbovenop is dus 1 + 1 = 2. Ik wil graag nog midden in het leven staan, maar het is pittig met kindlief erbij. Ook super leuk want zij….zij is mijn alles. Mijn gezin is mijn alles. Het wereldje is wel kleiner geworden. Ik zie mijn vriendinnen/vrienden weinig, maar als ik ze ziet, voelt het goed, dat is belangrijk … het belangrijkste voor mij.

Ik heb mijn ladiesavond ietwat anders aangepakt. Ik ben niet om 1700 uur aangeschoven, maar wat later. Daarnaast ben ik meteen naar huis gefietst i.p.v. nog één drankje (eentje met de jas aan .. noemen we dit .. maar dat worden er altijd weer 4 of 5) in de kroeg te doen. Ik was enorm in twijfel, maar mijn verstand won van mijn licht aangeschoten kop “hé, ik kan dit makkelijk aan!” NOT … want in de fietsenkelder van ons huis voelde ik mijn hoofdpijn, maar wat heb ik genoten!

Thuis gekomen, enthousiast vertelde ik verhalen aan manlief en hij zei: “dat vertelde je net al” dan is het tijd … tijd om naar bed te gaan. Ik pak een paracetamol en drink 2 glazen water. Ik denk na over de avond, de gesprekken … stop ho … ontprikkelen, het is al laat, morgen weer een dag.

Nu is het zondag, kindlief was om 7 uur wakker en ondanks dat ik op tijd thuis was, ben ik laat in slaap gevallen. Kort nachtje, wat wijntjes op en de gesprekken galmen nog door in mijn hoofd. Overprikkeld modus is aan! Maar was het, het waard? Ja!! Genoten! Nu nagenieten, in alle rust, van bed naar bank, in mijn “binnenblijf” kleden. Enne … bedankt lieve meiden voor de gesprekken en vooral … vooral voor het lachen.

Liefs,

Jeannette