En daar staan we weer, met één been in 2018 en het andere been bijna in 2019. Ik zie veel blogs op het internet rondgaan die over het “jaar overdenken” en “de goede voornemens voor 2019” gaan. Zal ik? Mijn goede voornemens overpeinzen? Of toch mijn jaar overdenken? Ik weet het niet zo goed. Ik deed net mijn laatste was in de machine en heb vanmorgen mijn laatste havermoutpap op. Het laatste … van 2018. 

Dit jaar was op sommige momenten heftig, maar vooral erg leuk! Het accepteren van mezelf gaat een beetje beter en ik zie echt de voordelen om niet te werken. En soms ben ik er juist even verdrietig van. En ja, dat mag. Overal ben ik een “gelukkige huisvrouw” en zogenaamde “thuismoeder” óók al is het gedwongen, maar ik geniet erg veel van mijn kleine meid.

Ik hou zo van de feestdagen, de Kerst gezellig met familie, lekker eten en drinken, verwend worden door cadeautjes, maar de prijs, de prijs die ik moet betalen, blijf ik soms lastig vinden. Altijd maar rekening houden met … rekening houden met NAH. Als ik dit ga doen, dan moet ik die dag en er dag erna niets hebben staan. Het spontane is er voor het grootste gedeelte van af, maar als het dan wel een keer kan, dan geniet ik met volle teugen. 

Ga ik voor de goede voornemens in 2019? Of voor het jaaroverzicht van 2018? Of combineer ik dat? Ik heb besloten om wat punten te delen met jullie, wat 2018 voor mij heeft betekend. Daar gaat ie. 

• Het jaar dat Lina loopt, precies 14 maanden was ze, toen ze ineens opstond op ons terras en zo naar de deur liep.
• Het jaar van wat gezondheidsproblemen bij mijn ouders. Dan besef je, dat ze echt een dagje ouder worden en dat ze geen 100 worden. Ik probeer zoveel mogelijk van ze te genieten, zolang het kan, op mijn eigen manier.
• Het jaar waar ouders zijn begraven, die al óf een lange tijd ziek waren óf dat het plots heel snel is gegaan. Mijn gedachten zijn bij jullie en wat heb ik een geluk dat ik ze allebei nog heb. 
• Het jaar waar mijn schoonouders hebben besloten om dichterbij te komen wonen. En jawel in onze woonplaats en dezelfde wijk. Heel fijn, dag lange stukken rijden en hallo voor een bakkie koffie. Daarnaast zullen ze hun kleindochter vaker gaan zien.
• Het jaar van toch weer bezig zijn met een therapie traject. En ik ben er bijna over uit, dat ik alles al wel een beetje weet. Tijd voor iets anders, maar dat staat even geparkeerd in de koelkast.
• Het jaar waar NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) steeds meer een gezicht krijgt. Het boek van Martine Bijl – rinkeldekinkel, de aandacht bij De wereld draait door en een grote campagne van de Hersenstichting met Danny in de hoofdrol. 
• Het jaar van het afvallen, want ik weeg maar liefst 4 kilo minder als vorig jaar. Ik zeg dit natuurlijk vol sarcasme, maar ach het zijn er wel 4.
• Het jaar van “op vakantie gaan” want we zijn maar liefst 3 keer in het buitenland geweest. Het kleine madammeke heeft al 3 keer gevlogen. Het was fijn en het ging allemaal goed. 
• Het jaar van sporten .. oh nee .. het jaar van het niet sporten. Het ging heel goed, Pilates, de lente en zomer weer aardig gewandeld en in de herfst had ik geen idee waar ik de puf vandaan moest halen, door ziekte van Lina. 
• Het jaar van vriendschappen, wat ben ik blij om een paar goede vrienden/dinnen in mijn kring te hebben zitten. Als we elkaar zien of spreken is het goed en dat is waar voor mij vriendschap voor staat. 
• Het jaar van alle hoogtepunten met betrekking tot Lina. Ik vind het fantastisch om mee te maken en voel me bevoorrecht om moeder te zijn van zo’n klein mensje. Zij, maakt mijn dag en ja .. soms .. soms breekt ze ook mijn dag, maar dat is ook goed. 

Zo maar even een greep, wat mij in 2018 bezig heeft gehouden. En ja er zullen nog veel meer dingen zijn, maar dit zijn toch wel de belangrijkste. Hier nog de slotzin van mijn blog van 28 december 2017, de laatste van vorig jaar:

Ps. eerst zaaien .. dan oogsten! Laat 2018 een topjaar voor je worden!

En? Was een topjaar voor je? Zat dit jaar vol hoogtepunten i.p.v. dieptepunten? Kan je het jaar positief afsluiten? Kan 2018 de boeken in? Of kruip je heel diep onder je dekentje en denk: “laat het maar snel 2019 worden!”

Lieve volgers, lieve mensen, onwijs bedankt voor het volgen en lezen van mijn blog in 2018. Ik hoop nog veel te gaan schrijven in 2019 en mensen te motiveren en stimuleren. Mijn goede voornemen is om goed voor mezelf te zorgen en toch eens kijken of wij, ik & mijn hersenletsel … vriendjes van elkaar kunnen worden in 2019. Ik vermoed dat ik het dan een stuk makkelijker maak voor mezelf.

Maak er samen, met je geliefde, alleen, met vrienden of familie een fijne laatste avond van. Laat 2018 achter en neem mee wat je hebt geleerd naar 2019. Dit was de laatste blog van 2018 … maar zeker niet … mijn laatste. Tot 2019 lieve volgertjes! 

Liefs,

Jeannette