Mindset of mindfuck met hersenletsel

Het is alweer een poosje geleden, dat ik heb geschreven, maar het nieuwe jaar, nieuwe kansen. Dus de tijd om mijn mindset te gaan veranderen. Of zijn deze gedachten gewoon maar gewoon een mindfuck?

Ik wil, ik verlang, dus ik kan …. ik heb altijd gezegd “niets is voor niets” en daar bedoel ik niet mee met wat je is overkomen, maar hoe je ermee om gaat. Wat voor lessen leer je, om hiermee om te gaan. Het zijn vaak vrij harde lessen, met zo’n typetje als ik zelf. Het typetje van ‘niet lullen, maar poetsen’ mentaliteit, een persoon waar eigenwijsheid in de top 3 staat bij haar eigenschappen, maar ik leer.

Ik leer om milder te zijn, milder voor mezelf en de lat iets lager te leggen zodat ik er onderdoor kan, zonder in rare bochten te wringen. Het accepteren van je hersenletsel .. ze zeggen het, dan wordt het makkelijker, maar ik ben aan vechten om het juist te accepteren en dat? Het zit gewoon niet in me.

Ik kan mijn hersenletsel niet accepteren. Wat ik wel wil doen, is stoppen met vechten, want vechten zijn prikkels (interne) en juist van deze prikkels dendert mijn energie keihard omlaag. Dus zie je het? Lees je het? De win-win situatie? Stoppen met vechten, levert mij meer energie op.

Er zijn genoeg dagen dat het namelijk wel lekker loopt en genoeg momenten dat ik echt intens aan het genieten ben van mijn leven. Ik ben op dagen productief en op mijn manier een bezige bijtje en op zoek is naar haar grenzen. En vaak gaat het goed, maar soms ook helemaal niet. Nou en? Je bent een mens, wees niet zo streng voor jezelf. Ik kan natuurlijk in de morgen opstaan, na een slechte nacht, met een humeur: “ik heb slecht geslapen, dus doe kut tegen jou, ondanks dat jij er niets aan kan doen.” Of … ik kan denken “jammer, slechte nacht .. ik handel er naar” Pas je planning aan, wees niet te streng en denk moet dit nu of kan het morgen?

Ik had niet echt goede voornemens voor 2019, behalve goed voor mijzelf te zorgen. Beter naar mijzelf te luisteren, zonder dat mijn lijf schreeuwt. Dus het nemen zoals het is en het is, zoals het is. Deze…deze mindset is daar een groot onderdeel van. Ik maak het mezelf wat makkelijker, want het vechten …. het vechten blijkt een grote mindfuck te zijn.

Liefs,

Jeannette

Liefde … liefde voor jezelf ❤️

 

7 gedachtes over “Mindset of mindfuck met hersenletsel

  1. Prachtig !
    Aanvaarden zal ik het ook nooit doen, dat zit niet in mij.

    Het gevecht heb ik wel opgegeven ,want dat brengt inderdaad rust…hoewel er af en toe toch nog eens een rebelse puber in mij tracht in de tegenaanval te gaan 😂😂😂😉

    Geliked door 1 persoon

    • En ik denk ook Els, dat we er achter zijn gekomen om het niet te kunnen aanvaarden, dat dit al rust geeft. Mooi hoe je het verwoord en hoop dat dit mee berusting kan brengen.

      De rebelse puber ken ik maar al te goed! De “SAN!!!” Schijt Aan Hersenletsel-modus staat hier ook weleens aan 😂😉

      Like

  2. Ik herken mijzelf hier heel erg in. Hoe hard ik ook mijn best doe en hoe goed het allemaal aan de buitenkant ook lijkt. Ergens in mij zit een poppetje dat woest is omdat ik ziek ben en andere mensen niet. Waarom moest mij dit nou overkomen, waarom kan ik niet werken. Ik?!! Degene die van de hele vriendengroep altijd het meest bezig was met toekomst en carrière. Ik hoor dat poppetje de hele dat door in mijn hoofd. De ene keer harder, de andere keer zachter. Maar ze is nooit helemaal weg. Zonde van de energie. Ik weet het, want dat poppetje ben ik natuurlijk zelf. Maar dat accepteren en mijzelf waardevol voelen blijft een ding. Ik hoop dat dat waardevol voelen beter wordt na het vervullen van onze kinderwens. Er wordt hard aan gewerkt dus hopen dat het ons gegund is. Ergens weet ik dat het waardevol voelen niet zou moeten afhangen van allemaal voorwaarden die ik stel. Maar dat poppetje blijft maar tetteren. Dus ik doe mijn best met dat accepteren. De ene dag lukt alleen beter dan de andere….
    Fijne blog, een heel belangrijk onderwerp denk ik dit!
    Liefs

    Like

Plaats een reactie