Ai, ai, ai … de pittige maanden gaan me niet in de koude kleren zitten. Iedere keer als onze mop ziek (geweest), lever ik wat energie in en ik kan het gewoonweg niet bijtanken. Dan gaat ze, mijn lichaam, mijn lijf die gaat tegensputteren.

Hoe dan? Ik weet het gewoon, ik kan er de klok op gelijk zetten. Als de energie op is of noem het bankroet of noem het opgebrand. De zenuwpijn giert dan door mijn rug en mijn benen spelen op. Ik heb al 3x een keelontsteking gehad en vorige week met een emmer op het toilet gezeten.

Hoe the fuck kan je bijkomen? Mensen met hersenletsel moeten ook weer langer bijkomen van “ziek” zijn. Hello cirkel, daag uitgang! Ik zoek ‘m, de uitgang. Alle hoop ligt in de handen van de kno arts. Hij gaat Lina opereren aan neus & keelamandelen verwijderen en buisjes plaatsen. Het arme meisje, maar ik hoop dat het veel gaat oplossen.

Afgelopen dagen waren pittig. Zondag de verjaardag van dochterlief gevierd en dat heeft me genekt. Met de weinige energie die ik heb, heb ik toch weer veel energie gegeven, dan ga je scheef. Mijn lijf zegt dan: “ho madammeke!” Ik heb een keelontsteking en hoge koorts gehad.

Vandaag, gelukkig, ik voel me iets beter. Onze dochter wordt liefdevol verzorgd door mijn ouders. Ook zij kreeg koorts en dan wil je als moeder, bij haar zijn, haar vertroetelen en haar warme lijfje tegen je aanvoelen. Dat zijn mijn gedachten en heel even om de hoek kwam mijn schuldgevoel kijken. Deze heb ik weg kunnen wuiven. Daag schuldgevoel, ik kan hier niets aan doen. Daarnaast ben ik super dankbaar dat het zo is, zoals het is.

Door deze situatie, de verjaardag kunnen vieren, het ziek zijn, de liefdevolle opvang kon ik wel slapen overdag, waardoor ik wat op ben geknapt. Had ik de verjaardag niet moeten vieren? Als het mijn eigen verjaardag was had ik volmondig ja gezegd. De verjaardag was fijn, ongedwongen, fijne mensen, we hebben hulp gehad dus nee, de verjaardag van mijn dochter zou ik zo weer vieren. Maar nu even niet …. ons appartement wordt dit weekend benoemt tot: “knuffel paradijs.”

Hebben jullie weleens iets gevierd waarbij je eigenlijk wist dat je niet goed in je energie zat? Ik ben benieuwd!

Liefs,

Jeannette