Zo trots als een pauw…of een aap met zeven lullen. Whatever, ik ben gewoon trots waar ik sta, waar we staan. De bewuste keuzes die ik maak komen die ten goede komen aan het gezin. Thuis is waar het allemaal omdraait.

De keuzes die ik maak of die ik moet maken, werpen zijn vruchten af. Het gaat beter, ondanks dat ik er soms rukmomenten tussen heb zitten.

Ik ben niet mijn NAH, ik ben Jeannette en ik ga steeds meer achter mijn keuzes staan. Ik vind het soms echt lastig, maar ik ben wie ik ben en ik kan er zelf niets aan veranderen. Alleen mijn eigen gedrag, daar heb ik invloed op. Dus ik deal ermee, ik deal met degene die ik ben. En dat is goed genoeg.

Vanmorgen gaat manlief met de kleine op pad, paaseieren zoeken, gezamenlijk met beide opa’s & oma’s. Ik blijf thuis, bewust, want er komen vanavond goede vrienden eten. Dus het is óf dit óf dat. Steekt het? Ja, soms wel. Doet het je, je verdriet? Ja, soms wel. Maakt het je boos? Ja, soms wel.

Ik draai het om, want ik zorg op deze manier goed voor mezelf en uiteindelijk voor mijn gezin. Nadat manlief en dochterlief de deur uit zijn, pak ik een bak koffie en en mijn laptop erbij. Even mijn tijd, even mijn genietmomentje, samen met mijn bakkie leut, deze prachtige foto en het schrijven.

Ik geniet en mijn verdrietige gevoel? Die mag er zijn….maar ik doe er lekker niets mee. Lekker puh!

Ben jij soms óók zo trots als een pauw?