𝗛𝗲𝘁 𝘄𝗮𝘀 𝘄𝗲𝗲𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗯𝗲𝘀𝘁 𝘄𝗮𝘁 𝘇𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻. Zorgen om onze kleine meid. Onze kleine meid heeft afgelopen weekend heftige pseudokroep aanvallen. Zoveel aanvallen achter elkaar hadden we nog nooit mee gemaakt. Het was zo erg dat het spuitje dexamethason (prednison) niet hielp. Daarbij had 𝘇𝗲 𝗵𝗼𝗴𝗲 𝗸𝗼𝗼𝗿𝘁𝘀 𝗲𝗻 𝗹𝗮𝗴 𝘇𝗲 𝗯𝗶𝗯𝗯𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱, 𝗵𝗼𝗲𝘀𝘁𝗲𝗻𝗱 𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗻𝗮𝘂𝘄𝗱 tussen ons in. Zondagnacht zijn we naar het ziekenhuis gegaan, ze was echt ziek en werd opgenomen ter observatie.

𝗣𝘀𝗲𝘂𝗱𝗼𝗸𝗿𝗼𝗲𝗽 ziet er eng uit, de eerste paar keer dachten we dat ze dood ging. Gelukkig is het onschuldig, maar voor een kind is het angstaanjagend. De kinderarts heeft uitgelegd dat het voor 𝗵𝗲𝘁 𝗸𝗶𝗻𝗱 𝘃𝗼𝗲𝗹𝘁 𝗮𝗹𝘀𝗼𝗳 𝗵𝗮𝗮𝗿 𝘀𝘁𝗿𝗼𝘁𝘁𝗲𝗻𝗵𝗼𝗼𝗳𝗱 𝘄𝗼𝗿𝗱𝘁 𝗱𝗶𝗰𝗵𝘁𝗴𝗲𝗸𝗻𝗲𝗽𝗲𝗻. Dus ik snap haar paniek, haar om haar heen slaan en de controle kwijt zijn over haar lijfje.

Maandagmiddag konden we weer naar huis met goede adviezen en we moeten gaan bijhouden hoeveel aanvallen ze heeft. Ons madammeke is gelukkig weer opgeknapt en ze heeft weer honderdduizend praatjes. Hoe ga jij ermee om? Dat is de vraag … ziek zijn van een kind is voor iedereen pittig. Voor iedere ouder, de slapeloze nachten en de zorgen. 𝗙𝘆𝘀𝗶𝗲𝗸 𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗻𝘁𝗮𝗮𝗹.

Ik heb geleerd, waar ik het beste bij 𝗳𝘂𝗻𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻𝗲𝗲𝗿 is dus schrappen, óók al is Lina nu weer beter moet ik 𝗲𝗻𝗲𝗿𝗴𝗶𝗲 (𝗯𝗲)𝘀𝗽𝗮𝗿𝗲𝗻, omdat de afgelopen week pittig is geweest. Het punt is, wat ik altijd deed, om dan juist weer de dingen op te pakken. 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗲𝗻𝗲𝗿𝗴𝗶𝗲𝗹𝗲𝘃𝗲𝗹 𝗶𝘀 𝗳𝗼𝗿𝘀 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗯𝗲𝗻𝗲𝗱𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗴𝗮𝗮𝗻 afgelopen week, daarbij voel ik me best oké, doordat ik óók afgelopen week alles heb afgezegd. Mijn fysio die ik 2x per week heb, mijn begeleiding van NAH professionals en de dingen die ik wilde doen qua administratie liggen er ook nog.

Wat ik heb geleerd is dat het 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗿𝗯𝗲𝗹𝗮𝗻𝗴𝗿𝗶𝗷𝗸𝘀𝘁𝗲 𝗶𝘀 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗳 𝘀𝘁𝗮𝗮𝗻. Letterlijk en figuurlijk voor ons gezin. Ook het etentje die ik vanavond had met vriendinnen heb ik afgezegd en ik maak er een 𝗯𝗶𝗷𝘁𝗮𝗻𝗸 𝘄𝗲𝗲𝗸𝗲𝗻𝗱 van. Lig je dan het hele weekend op je bed? Nee! Ik rommel, ik wandel, ik bereid mijn nieuwe week voor en pak mijn rust wat meer. Op deze manier kom ik eruit.

𝗩𝗶𝗻𝗱𝘁 𝗷𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗹𝗲𝘂𝗸? Ja en nee! Ik vind het absoluut niet leuk om dingen af te zeggen. De fysio heb ik om sterker te worden en dat mijn conditie omhoog gaat. De begeleider heb ik om winst te maken in mijn dagelijkse activiteiten, om anders te denken en anders te handelen. 𝗘𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗿𝗶𝗲𝗻𝗱𝗶𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗲𝘁𝗲𝗻𝘁𝗷𝗲? Ja! Ik zie ze al zo weinig, maar ik weet dat als we elkaar zien, dat het goed is. Waarom het antwoord ja dan? Ja, ik vind het leuk …. omdat ik uiteindelijk zo goed blijf functioneren en dat dit 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗼𝗻𝘀 𝗴𝗲𝘇𝗶𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗿𝗯𝗲𝗹𝗮𝗻𝗴𝗿𝗶𝗷𝗸𝘀𝘁𝗲 𝗶𝘀. ❤️

𝐇𝐨𝐞 𝐳𝐨𝐫𝐠 𝐣𝐢𝐣 𝐝𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐛𝐢𝐣𝐭𝐚𝐧𝐤𝐭?