De rust, weinig auto’s, minder mensen op straat … ik fiets er doorheen, ik hoor de vogeltjes fluiten en ik kan ademen. Vrijuit ademen. De zonnebril wél op tegen de scherpe lucht, want ja of ik overprikkeld ben? Zeker te weten!

Dit is waar mensen met hersenletsel niet zo goed mee om kunnen gaan. Verandering, onvoorzien situaties, het schakelen … ik vind het allemaal vrij logisch dat het gebeurd hoor, laat me dat voorop stellen. Het is super erg als je opa, oma, vader, moeder of iemand die toch al ziek is overlijdt Laat mij dan maar thuis zitten, soms doen we een ommetje met de fiets of lopen, met z’n tweetjes.

De sociale onthouding, ik hoor het aan, ik pik de geluiden op, ik zie de appjes en laat het gaan. De sociale onthouding is voor mij eigenlijk al een tikkeltje makkelijker … ik ging al weinig de deur uit. Ik ging wel naar de fysiotherapie of ik had een doktersbezoek. Het loopje naar het kinderdagverblijf of een bakkie bij opa en oma valt wel weg. Bij uitzondering een verjaardag, een etentje. Maar that’s it. Ik leefde al volgens de 80/20% regeling en dat is oké, omdat ik daar het beste bij functioneer.

Nu is het wel op mijn tanden bijten, manlief is nodig op zijn werk omdat er veel afwezig zijn door ziekte of mensen die geen opvang hebben. Hij krijgt straks de mogelijkheid om een klein deel thuis te werken en zijn calamiteiten verlof te verdelen over een aantal dagen. Dus we hopen dat het volgende week anders gaat lopen. Het is mijn hersenletsel, maar ook de zenuwpijn van de hernia die in de weg zit. Aan het eind van de dag kan nauwelijks lopen van de pijn. De afleiding met Lina maakt het wel een stuk dragelijker voor me.

Ze zit wat meer op de iPad, boeien. We gaan af en toe een luchtje scheppen en we hebben geluk met een prachtig buiten achter ons huis. Het is niet leuk wat er gebeurd, maar het gebeurd toch. Ik hoop en dat vermoed ik ook, dat hier ook mooie dingen uit gaan komen. Meer begrip, meer respect voor elkaar en de hulpacties die nu op touw worden gezet dat we deze doortrekken in het leven na het Corona. Ik denk ook aan de schonere lucht, voor alle mensen die soms snakken naar adem vanwege longproblemen en de natuur gaat toch zijn gang, die kunnen we niet sturen.

Belangrijk is, wees extra lief voor elkaar, heb begrip, hou contact, met de ouderen, maar ook met de jongere generatie waarvan bijv de dagbesteding wegvalt of juist het bezoek waar je de hele week naar toeleeft. De bejaardentehuizen maar ook de woongroepen waar bezoek uitvalt. Zorg voor elkaar en dat kan ook op afstand, zwaai naar opa’s en oma’s die op het balkon staan, FaceTime wat meer of stuur een kaart. De techniek is er allemaal.

Zorg goed voor elkaar, maar vooral voor jezelf zodat je staande blijft. Ze hebben je nodig, ze hebben jou ook nodig. Take care 💜