Hè hè, ik weet het, ik weet dat ik kan, dealen met wat er is. Dealen met mijn hersenletsel. Wij zijn bijna 13 jaar verder. Het gegeven is dat ik dingen moet laten. Juist te laten om te blijven functioneren is. En ja dat zijn veel dingen en dat raakt niet alleen mijzelf, maar óók ons gezin.

Familieleden, vrienden en vriendinnen die staan op laag pitje. Ik weet dat het goed is, goed is als we elkaar weer zien. Mijn prioriteiten liggen thuis, bij mezelf en bij mijn moeder (ouders). Dus dingen laten, bewuste keuzes maken, keuzes maken met wat ik heb geleerd, maar vooral keuzes maken waar ik zelf achtersta.

Vanavond stond er een drankje en hapje met vriendinnen. Ik zeg: “proost meiden” vanuit mijn bed. Het is goed, het is en blijft soms jammer, maar het is wat het is. Er komt wat rust dus óók ruimte voor emoties, maar ook slapeloze nachten door allerlei redenen. Kortom er worden stukjes bij beetje energie afgehaald dus ik moet dingen laten.

Waar heb ik geleerd? En waar ben ik achtergekomen de afgelopen jaren? En juist misschien herken je dingen of komt ie nu binnen. Zo van “dat heb ik ook … slik.”

⁃ Alcohol is echt voor mij een demper. Alcohol dempt je prikkels en daarin kon ik mezelf zijn … of juist niet. Uiteindelijk kwam het de dag erna dubbel en dwars terug. En soms zelfs 2 of 3 dagen daarna. Ik drink echt nog weleens glaasje en spring veel minder uit de bocht. Daar voel ik me prettig bij.

⁃ De duur van een afspraak, kan ook een killer zijn. Dus de tijd dat ik ergens ben. Ik merk steeds meer dat het “net te lang was” en wil gaan experimenteren met de korte afspraken en kijken hoe ik er dan uit kom. Zonder hoofdpijn en zonder mist in m’n kop.

⁃ De herkenning van signalen van wanneer ik in het groen, oranje of rood zit. Het welbekende stoplicht. Soms ben ik te laat, maar dat gebeurt eigenlijk door de “onvoorziene” dingen die er tussendoor komen. Ook hier kan winst ingemaakt worden. Sparen, je energie sparen voor juist de onvoorziene situaties.

⁃ De ballen hoog houden en ja dan óók alle ballen omhoog willen houden. Dat kan niet, zeker niet als je leven veranderd. Ik ben er achtergekomen dat de ballen laag op de grond houden ze het ook goed doen 😉

⁃ Prioriteiten stellen … dat is hetgeen wat ik soms tegen mijn gevoel gaat, maar mijn verstand het steeds meer wint. Prioriteiten is de basis, mijn basis en dat is thuis.

⁃ Mijn hulpmiddelen gebruiken en dat zijn: mijn oordopjes, koptelefoon, maar ook m’n Flowee mat en de app “brainwaves.” Het scheelt echt met bovenstaanden dat de externe prikkels tegen worden houden.

Het zijn pittige tijden, ieder heeft zijn verhaal en ik tel ze … ik tel mijn zegeningen, want ik weet dat mijn vrienden er voor mij zijn, no matter what. Ik besef goed dat ik moeder ben geworden en dat het voor velen een wens is, maar dat die wens nooit is uitgekomen. Mijn lieve man, manlief, we kunnen elkaar echt weleens achter het behang plakken, maar hij staat er. We liggen niet wakker over geldzorgen of de angst dat manlief zijn baan verliest. En ik heb ze nog, mijn ouders en er zijn er zoveel die het zonder moeten doen.

Count your blessings en kijk wat kan. Geef niet op, maar geef toe. Geef toe aan wat je lijf je wilt vertellen. Het is een reis, een hele ontdekkingsreis, maar ik heb ‘m door. Ik kan het!!