Dat was gisteren of een paar maanden geleden … zelfs een paar jaar. Alles wat ik toen niet wist, weet ik nu. Soms wist ik het wél, maar ik paste het niet toe of ik negeerde het. Schijt aan m’n onzichtbare beperkingen, er gingen er een paar drankjes in en deze remde mijn prikkels enorm. Ik was moe, maar gaf niet toe.

Ik ben zo vaak faliekant over m’n grens gegaan. Echt doorgegaan, mezelf totaal uitgeput, afgemat en mezelf helemaal leeg gezogen. Het ontkennen, het niet willen zien. Wat ben ik blij, dat ik geleerd heb, blij dat ik nu ben zoals ik ben.

Mijn leven is soms óók hectisch. Hectisch op een hele andere manier, zonder dat we Lina hadden. Ik spaar, ik spaar m’n energie, omdat er veel meer onvoorziene situaties voorkomen in m’n leven als moeder.

Mijn dochter zorgt voor heel veel liefde, rust en structuur. Ze zorgt ervoor dat ik soms m’n dag doorkom, zonder dat ze er weet van heeft. Ze maakt me aan het lachen met haar komische acts en haar leuke woordspeling. Ik ben een ontzettende dankbare en vooral trotse moeder 💜

Ik leer, ik leer trouwens nog steeds, om beter om te gaan met de onvoorziene situaties. Het paniek schieten is er soms écht nog wel, maar ik ga op pad, met plannen. Plan A en plan B en soms zelfs plan C of D. Dit maakt mij sterker, als persoon, als moeder en ik ben ook eerlijk. Ik ben eerlijk tegen mijn dochter. Op de momenten dat ik moe ben en dat ik niet alles tegelijk kan. Ze begrijpt meer als dat ik soms denk, dus ik kan beter op zijn tegen haar i.p.v. het allemaal te verdoezelen.

De afgelopen weken waren pittig, maar mijn energie lijkt niet zo hard te kelderden. Ik heb gespaard, ik heb mijn energie gespaard en zat in het groen. Kind was ziek, ik niet lekker, manlief óók niet en mama, die zo broos is, heeft een longontsteking. Dus ik heb zorgen thuis, zorgen in m’n hoofd en goed voor mezelf blijven zorgen. Zorgen dat ik overeind blijf, sparen waar er te sparen valt.

Dat laatste gaat me makkelijker af. Ik laat de boel, de boel meer, ik doe wat kan en wat er echt nodig is. Die energie, deze mindset is fijn en dat doet me erg goed. Ik weet het wel, nee ik wist het wel, maar het doen is het tweede. Aard van het beestje en mijn karakter spelen daar een grote rol in om dit juist niet te doen. Dit voelt meer comfortabel, omdat ik dit nu echt ook doe. Ik merk nog steeds dat ik me druk maak om dingen, wat ik toch niet kan veranderen. Er is dus nog werk aan de winkel 👍🏼

Het is soms veel, maar met alle tools die ik afgelopen jaren heb geleerd, kan ik zeggen dat ik rust vind. Ik vind rust in wat ik vooral niet moet doen, maar wat ik wel heel graag zou willen. Ik denk dat heel veel mensen me hierin kunnen begrijpen. Ik wil veel, soms teveel, het schuldig voelen tegen over personen die ik erg lief heb, kost bakken energie. Ik temper daar gelukkig meer in. Het is niet nodig, ik doe wat ik kan en ik kijk wat energie oplever. Keyword: “balans 🙏🏼” en dat lukt me steeds beter.

Zucht … maar wat gaat komen? Ga ik in m’n angst zitten of blijf ik de momenten pakken? Ik kies voor het laatste en eerlijk is eerlijk, met zorgen, soms met grote zorgen. Dat is het stukje van het beestje. Die raak ik niet kwijt. Ik temper het, maar ik koester het ook. Balans, ik pak de momenten en doe wat goed voelt. Wat voor mij belangrijk is, dat ik goed voor mijzelf zorgt, dat ik m’n gezin draaiende houdt en daarnaast de tijd met mijn moeder.

Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik het misschien anders gedaan. Of misschien ook niet. 😉