Ik sta weer op standje overleven … zorgen dat ik mijn kop boven water kan houden. Voor de 2de keer Corona, vervolgens gestart met een prednison stootkuur, omdat m’n longfunctie ver onder de maat is, vrijdag uit quarantaine komen en dan zondag een buikvirus krijgen.
Drie nachten de pot omhelst en daarnaast nog onrustige nachten door de prednison. Dus ja standje “veeg me op” staat aan. Vandaag de laatste dag van mijn Prednison en dan hoop ik dat er rust gegund wordt de komende dagen.
Even op adem komen, even opladen, accepteren zoals het nu even is en klaar stomen voor (waarschijnlijk) de nieuwe onvoorziene situaties wat komen gaan.
Het zijn er een beetje veel, maar vooral veel achter elkaar. Dus even rust voor ons, mijn gezin, manlief, mezelf .. ik wil je, ik heb je nodig 🙏🏼 duimen jullie mee?
Ps dit plaatje kreeg ik van een vriendin .. love you long time 💜
Het jaar 2021 … we mogen ‘m bijna afsluiten. De eindejaarsbloggen vliegen om je oren en hier? Hier heb je er nog eentje!
Of 2021 in de boeken kan? Mwah … ik wil deze blog vooral positief houden en mijn geniet momentjes opsommen:
⁃ 2021 het jaar waar Lina 4 jaar is geworden en naar school ging
⁃ 2021 het jaar waar mama 4 hartinfarcten overleefd
⁃ 2021 het jaar van het continue schakelen omdat er veel onvoorziene situaties kwamen .. I did it 💪🏻
⁃ 2021 het jaar waar de band met m’n ouders nog hechter is geworden.
⁃ 2021 het jaar waar we kabouter paden ontdekten, veel het bos in zijn geweest
⁃ 2021 het jaar van vriendschappen die nog hechter zijn geworden. To the moon and back voor jullie allen 😘
⁃ 2021 het jaar waar grenzen stellen, hoe lastig soms ook, me beter af gaat
⁃ 2021 het jaar waar dochterlief van dansschool is veranderd en heerlijk met haar vriendinnetjes met nog meer plezier er naar toe gaat
⁃ 2021 het jaar waar manlief keihard fysiek nodig was op zijn werk. Voor mij soms bloed, zweet … en ja tranen vloeide soms rijkelijk, maar we hebben het toch gered schat!
⁃ 2021 het jaar van de eerste echte zomervakantie. Wat een geluk met het weer, de leuke buurmeisjes en onze dochter die als een vis in het water was op de camping.
⁃ 2021 het jaar vieren van kerst vieren met de familie wat heel waardevol is geweest
⁃ 2021 het jaar dat mama achteruit gaat, maar om positief te blijven … ze is er nog en we genieten met volle teugen als we met elkaar zijn
⁃ 2021 het jaar van lockdowns, maar ook van quality time met mijn dochter. Knutselen, bakken, filmpjes kijken en repeat 😉
Bijna is ie er …. 2022! Heb je nog goede voornemens? Of doelen? Mijn goede voornemens zijn er niet echt. Ik wil graag doorgaan zoals ik bezig ben. Toch nog een klein aandachtspunt en dat is nóg meer luisteren naar mijn lijf en daarop anticiperen. Soms “vergeet” ik dat, dus meer inchecken in mijn lijf en bedenken hoe het eigenlijk echt gaat met me.
Voor de rest geniet ik wat ik kan, wat ik allemaal wél kan, samen met mijn gezin. Ik incasseer soms en ik neem mijn een extra rust momenten voor lief. Dankbaar voor het gezin wat ik heb, trots hoe we het doen met z’n drietjes. En dat we kunnen genieten van mensen die ons lief hebben en zijn.
Lieve lezertjes, ik hoop dat 2022 jullie veel goeds brengt in gezondheid, in de liefde met en voor je familie of in de vriendschap. Wees dankbaar voor alles wat je hebt, het is allemaal niet vanzelfsprekend. Bedankt voor je “lezend oog” en de lieve reacties. Maak er een mooie avond van en spetterend nieuw begin.
Of het nou de kerstdagen zijn of niet … pak je moment, op jouw tijd. Kerst, another day in an year, pak momenten met iedereen die je lief hebt en niet alleen de komende dagen.
Het jaar heeft 365 dagen en in iedere dag kan een moment inzitten voor een betoverend, magische moment. Pak ze, neem ze mee. Maak herinneringen wat jij fijn vindt, wat jou goed doet.
⁃ Bij overprikkeling kan ik soms niets, is mezelf douchen al teveel. Ik leef mijn dag op mijn wilskracht.
⁃ Ik kan niet goed tegen onrecht
⁃ Mijn motto: “kijk wat wél kan, i.p.v. wat niet kan”
⁃ Ik kan soms een vreselijke chaoot zijn
⁃ Hak op tak in mijn gesprekken
⁃ Ik blog al een jaar of twintig
⁃ Mijn flowee mat, koptelefoon, zonnebril en mijn oortjes zijn mijn beste matties
⁃ Tegenwoordig waardeer ik de stilte steeds meer, dan laad ik op
⁃ Ik ben nogal een overdenker
⁃ Lievelingskleur: groen
⁃ Vroeger was ik fan van Madonna
⁃ Ik ben een ochtendmens
⁃ Mijn mobiel gaat bijna altijd mee naar de wc
⁃ Goede sushi kan je me voor wakker maken.
⁃ Ik doe me soms beter voor als dat ik me voel
⁃ Rust in mijn kont ken ik niet, behalve als ik me terug trek op bed
⁃ Ik zie nog steeds figuren in wolken
⁃ Datum van mn CVA is 03.08.2007
⁃ Dan ben ik overigens geboren dus dubbel feest 🥳
⁃ Hiep hiep hoi!!! Ik ben gisteren 44 jaar geworden en dus 14 jaar hersenletsel met heel veel ervaring! Hiervoor ben ik heel dankbaar 💜
Ps hersenletsel hebben is uiteraard nooit een keuze geweest. Het overkwam mij en vele mensen meer. Hierdoor heb ik heel veel mensen leren kennen, vooral online, want die weet exact waar ik sta.
Door deze mensen krijg ik kracht, dat ik er niet alleen voor sta. Ik vraag adviezen, ik geef adviezen en er is altijd iemand met lieve woordjes.
Hoe vervelend me ik soms voel, de watten in m’n kop, de file in m’n hoofd onthou ik …. Het wordt weer beter 💜
Wat een weken … we vallen van het één naar het andere. Het was pittig, nee het is nog steeds pittig. Mijn hoofd is nog boven water, maar moet daar soms alle zeilen voor bijzetten. De ene week denk ik, het word wat rustiger, maar iedere week gebeurt er wel iets waardoor de planning in de water loopt.
Ik zal een opsomming maken, dan heb je een idee waarom dit gebeurt. Het continue schakelen door de onvoorziene situaties. Corona doet dat daar serieus nog een hele grote schep bovenop.
Mama heeft een paar hartinfarcten gehad, gelukkig overleefd, maar met 4 stents. Ze heeft daar een enorme terugval van gehad. We zijn zo dankbaar dat ze er nog is.
Lina heeft continu oorontstekingen en hierdoor is ze veel verkouden. Daardoor mag ze óók niet naar school. Wederom een bezoekje gehad bij de kno arts en ze mag over 3 weekjes voor nieuwe buisjes.
De werktijden van m’n man veranderen continu, eigenlijk bijna iedere week. Dit is voor hem overmacht, maar óók mijn planning gaat hierdoor in de war. Lees: schakelen.
De laatste schoolweken zijn pittig, ze gaan nog even dit doen of dat en nog een dansvoorstelling van haar dansen. Gelukkig heb ik dat goed voor elkaar en leg ik dingen klaar van te voren. En ik merk het aan Lina, het is écht tijd voor vakantie.
Manlief heeft bijna een week op bed gelegen met spit. Hij kon echt niets. Gelukkig gaat dit weer goed, alhoewel hij wel moet opletten met bepaalde bewegingen.
Mama haar ziekte gaat langzaam achteruit. Ze kookt en doet haar wasje. Ze ligt meer op bed en toch wil ze dingen die ze zelf kan doen, in haar hand houden. Mijn vader helpt haar en daar ben ik erg blij mee.
Dit is eigenlijk een opsomming van de afgelopen 7 weken. Kortom er is geen rust, ik creëer die overigens wel voor mezelf. En als klap op de vuurpijl moest ik donderdag Lina ophalen, want ze moet in quarantaine. Er is een medewerker van de BSO positief getest.
Daar stonden we dan, voor redelijke klote dilemma. Sorry voor mijn taalgebruik, maar je wordt wel een beetje onder druk gezet. Testen of niet testen? Ik wil dat niet, mijn man ook niet, maar nu ….
Ze kon 10 dagen thuisblijven of bij de GGD test doen vandaag. Nu wordt haar laatste week school door haar neus geboord, want ze mag pas volgende week vrijdag uit quarantaine. Ik heb dus vanmorgen vóór het eerst getest, ze gaf geen krimp en zei in de rij: “ik heb er zin in!” Overigens hoop ik dat we nooit meer voor zo’n beslissing komen te staan en dat ze lekker de laatste week school mee kan doen.
Het is veel en ik raak soms mijn overzicht kwijt. Dan loop ik een dag als een kip zonder kop rond, vergeet ik dingen en laat ik dingen uit mijn handen vallen. Maar hé ik sta er, nog steeds door al mijn eigen maatregelen in te zetten. 😉
Lieve mensen, maak er een fijne zomer vakantie van met iedereen die je lief is. Blijf gezond, maak het jezelf niet te moeilijk en zorg goed voor jezelf. Het blijft cliché, maar zo kan je er ook voor anderen zijn. En weet als je het even niet meer ziet zitten, het wordt weer beter. 💜
Multitasken bij hersenletsel …. ik kan het, nee ik probeer het, maar ik kan het niet. Heel veel delen van mijn hersenen moeten hieraan meewerken. En wat krijg je dan? Jezelf overvragen, jezelf uitputten en vooral heel vermoeid raken.
Dus ik (probeer) mezelf een plezier te doen, activiteit na activiteit, een stukje rust in brengen om mijn activiteiten te wisselen van mentaal naar lichamelijk. De ene dag lukt het en de andere dag niet. Vaak door mijn enthousiasme, maar ook door externe prikkels, de onvoorziene situaties.
Adem in, adem uit …. iedere dag mag ik. Ik geniet, ik zwoeg, ik heb plezier en ik leef.
Wat vindt je van dit plaatje??? Dit kan jij vast ook! Jij met … jij met je hersenletsel 😉
De essentie van deze spreuk, is dat we vaak kijken wat we niet meer kunnen Ipv van wat we wél allemaal kunnen. Op onze eigen, unieke en soms ludieke manier.
Kijk je naar wat je wel kan óf juist naar wat je niet kan?
De basis, mijn thuis en de thuisbasis. Hier voel ik me fijn, hier voel ik me veilig. Veilig, zonder teveel “buitenaf” prikkels, veilig zonder “anderen verhalen” om mij heen.
In stilte, alleen zacht hoor ik Winnie the Pooh. Dochterlief is een paar dagen ziek en ja … alweer. Het is meer wel, dan niet en ze is wel één keer per week de Sjaak vanaf half september.
Ons moppie, ik merk dat ze het zat is, ze huilt wat meer, maar hé wie zou dat niet zijn? Weer een antibiotica kuur en nu wordt er geopperd om haar neusamandelen te laten knippen. Ik verdiep me erin en ja … ja ze valt perfect in dat plaatje.
Het zachtjes gesnurk, het veld kwijlen (ik dacht tandjes), pijn in haar oortjes en haar volle neus. Ik leg de hoop in de handen van de KNO arts waar we volgende week al terecht kunnen. Super fijn!
Alleen de gedachten, dat kleine lijfje, onder narcose moet ik nog even niet aandenken. Blijf erbij , hier en nu, geen beren op de weg zien en het komt goed. Dat zeg ik tegen mezelf, in gedachten.
Zieke kinderen zijn altijd pittig, óók voor gezonde ouders. Ik besef dat erg goed. Voor moeders (of vaders) met hersenletsel betekent dit: “weg structuur, dag ritme, bye bye regelmaat en hallo chaos in het hoofd.” Dus ja de basis, mijn thuisfront. Dat is het….en dat is mijn alles.
Het gevoel van falen, maar het verstand zegt: “je doet het goed.” Je maakt even een keuze wat niet leuk is, maar om even bij te tanken. Dochterlief bivakkeert een nachtje bij mijn ouders. En ik? Ik doe even niets, ik lig in bed. Ik dommel wat weg en schrijf en dommel weer weg ….
Mijn hoofd, mijn aangedane hoofd, heeft soms rust nodig. Het stormt, buiten, maar soms ook binnen. Gun jezelf, het momentje van rust, een moment van opladen, want zo blijf je goed voor jezelf zorgen. Een fijne stormachtige maandag vandaag!
Ik wil jou een fantastisch 2019 wensen en dat al je wensen uit mogen komen, je zorgen minder worden, je gezondheid stabiel blijft of zelfs verbeterd en probeer jezelf met veel liefde te omringen.
Ik kreeg een mooie “dagelijkse gedachte” vanmorgen in mijn mailbox. Leuk om een keer over na te denken.
Gezonde voeding voedt mij op dit moment. Alle alcoholische versnaperingen, kaas, taart en nootjes hebben geen positieve bijdrage geleverd aan mijn energie.
Ik ben nog rustig aan het bijkomen van alle feestdagen, wat super leuk is geweest. Punt. Geen komma dit keer…..ik doe wat me te doen staat 😉
Mijn hersenspinsels 