Grenzeloos … dat was ik en dat kan ik nog steeds zijn, maar echt stukken minder als vroeger. De welbekende grens voor NAH. Wanneer bereik je deze? Of wanneer ga je er écht overheen? Het “over je grens gaan” ontstaat niet ineens. Er zijn dingen, signalen die vooraf gebeuren bijvoorbeeld een drukke periode, dingen die onvoorzien zijn, te weinig rustmomenten pakken etc.

Voordat wij over de grens gaan, gebeuren er óók dingen in je lijf, je lijf uit eigenlijk al voordat je over je mentale grens gaat. Je wordt duizelig, misselijk, je ziet wazig, je hoort dingen veel scherper, je krijgt pijn ergens etc.  Jij denkt? Wat? Hoe dan? Het klinkt nog een beetje vaag maar ik ga het uitleggen.

De weg naar de grens is eerst groen, dan oranje en over je grens is deze echt rood en gaat naar knalrood. En dat … dat moeten we niet hebben. Overigens moet niemand dat hebben, maar ik schrijf dit speciaal voor mensen met NAH. De grens overschrijden moeten we zeker niet hebben in de december maand, want die staat bijna voor de deur.

Ik heb geleerd om signalen te herkennen voordat ik over mijn grens ga. Dit is een kwestie van heel goed opletten, zelfreflectie en bewustwording waar je de mist in gaat. Niemand wil over die grens gaan, want voor ons als NAH-ers is het zo rete-lastig om hier weer bovenop te komen. Het duurt, het duurt lang dus dat willen we eigenlijk voorkomen. Voorkomen is nog steeds beter als genezen 😉

Hierbij mijn rijtje van signalen waar ik op moet letten:

• Niet uit mijn woorden komen
• Dingen meer uit mijn handen laten vallen
• Ongeduldig worden
• Beren op de weg zien – dus onrealistisch denken
• Minder in balans met mijn lijf (omvallen maar kan me corrigeren)
• Minder goed slapen
• Mijn lijf gaat zeer doen, vaak mijn rug wat meer pijn doet

Tsja? En dan? Je herkent uiteindelijk de signalen, ga je door of stop je? Stoppen is niet resoluut je leven op “stop” zetten. Nee het is pas op de plaats, gas terug nemen, goed voor jezelf zorgen, lief zijn voor jezelf en jezelf de vraag stellen: “wat heb ik nu nodig?”

Als ik niet luister naar de bovenstaande signalen, wordt het van kwaad tot erger….dus bijvoorbeeld niet of nauwelijks slapen, last krijgen van mijn lijf, watten voelen in mijn hoofd etc. Dan ben ik … dan ben ik echt over mijn grens gegaan en goed ook.

Hierbij een rijtje met andere signalen en misschien herken je ze of ga je ze herkennen:

• Ongeordend zijn of juist geordend
• Heel druk zijn of juist stiller
• Boos zijn om bijna niets
• Nog minder flexibel
• Emotioneler
• Licht is ineens feller
• Geluiden komen harder binnen etc.

Als jij je signalen gaat herkennen, help je jezelf maar óók je omgeving. Je partner, kind(eren), ouders, vrienden etc. Als jij op de been blijft, dus niet over jouw grens gaat, is het fijn, fijn om met jezelf te leven zoals je bent. NAH hoort er eenmaal bij, hoe lastig, hoe verdrietig en hoe vervelend  het is. We dealen ermee, we moeten ermee dealen en laten we dat doen op een liefdevolle manier tegenover onszelf.

Wat zou je kunnen doen, als je de signalen voelt?

• Extra rustmomenten inplannen
• Mindfullnes oefening doen (“3 minuten ademruimte” –  YouTube)
• Tekenen of kleuren
• Iets bakken of koken
• Wandelen of zelfs sporten
• Let ook eens op je telefoon gebruik, al deze prikkels: licht, berichtjes, mailen etc veroorzaken ook veel prikkels.
• Extra lange douche nemen, je ogen dicht doen onder de douche en al je moeheid in het doucheputje laten glijden
• Zorgen dat je energie uit je voeding haalt…vaak snakken we naar “snelle energie” maar uiteindelijk wordt je daar óók weer moe van.
• Maskertje nemen & ogen dicht op bed laten inwerken
• Een boek of tijdschrift lezen
• Een serie kijken etc.

Voor iedereen is ontspanning anders…de één ontspant van een boek lezen en de ander van bijv. wandelen.

Ik ben natuurlijk nieuwsgierig of je nog een aanvulling hebt in jouw signalen. Ik leer graag, ik wil het vaak ook van een andere kant zien. Iemand anders met NAH met goeie tips? Of mensen zonder NAH ….. jullie tips zijn ook méér als welkom.

Deze blog is een spiegel, een blog die ik iedere dag aan mijzelf kan voorlezen, want deze “ezel” stootte zich wederom tegen de spreekwoordelijke steen. Menselijk? Ja! Handig? Nee! Als je, je goed voelt, ga je door en vergeet je, je NAH en daarbij óók je rustmomenten.

Gisteren zei iemand tegen mij: “je poets toch ook je tanden om gaatjes te voorkomen?” Juist, deze is raak …. deze zit nu in mijn geheugen gegrift. Dus zorgen voor jezelf, je lijf & je hoofd is toch niet zo gek. Hiermee kan je overbelasting voorkomen. Pak je het met mij op? “Dan gaan we samen fluitend de december maand door” schrijf ik met een big smile op mijn gezicht.

Liefs,

Jeannette