De paprika’s … de rode, de oranje en de gele. Ik snijd ze in reepjes en m’n tranen biggelen over m’n wangen. Ik heb een paar slechte nachten gehad en ik voel dat ik op m’n laatste energie blokje zit van mijn oranje kleur. Nee niet van mijn paprika, maar van mijn stoplicht. Groen betekent dat het goed met me gaat, bij oranje ben ik (erg)overprikkeld en bij rood moeten alle zeilen bijgezet worden om te blijven functioneren.

“Alle zeilen …. “ maar alle zeilen vallen weg in deze tijd. Ik wil eruit, naar buiten. Eenmaal buiten is het teveel. Teveel prikkels, mensen die buiten lopen of fietsen. De oranje kleur van de plastic bak kijkt me schreeuwend aan en de lucht is, ondanks mijn goede zonnebril, veel te fel. Ook de vurige pijn in m’n rug helpt niet mee. Ik wil terug” zeg ik tegen manlief. Mijn kop stroomt over, ik voel dat mijn hoofd langzaam gevuld wordt met mist en dat er watten ontstaan in m’n hoofd.

Er viel wat van me af, het is een pittige week geweest met wisselend nieuws. De uitslag van de mri is er. In het telefonisch consult met m’n neuroloog vertelt hij, dat m’n hernia weer op z’n retour is, maar dat er wel artrose zit. BAM! En juist deze BAM … omdat er weinig aan te doen is. Bij mijn moeder is dit óók op “jonge” leeftijd geconstateerd. Alhoewel zij totaal geen overgewicht heeft en ik wel. Dat laatste ben ik mee aan de slag, maar óók dat wordt steeds bemoeilijkt door iedere keer tegenslag. Ik probeer het positief te draaien en goed voor mezelf te zorgen. Dat lukt gelukkig de afgelopen 2 weken weer en dit is een goede stok achter de deur om er lekker mee door te gaan.

Hoe kom ik in godsnaam de week door? “Terug naar de basis” staat er als oplossing bij mijn oranje/rode licht. Ik kijk naar het papier en ik moet mezelf meer terugtrekken. Vorige week hebben we contact opgenomen met de kinderopvang en Lina was van harte welkom. Mede door m’n medische indicatie. Ik heb stilletjes bedankt, maar wel aangegeven dat het vrij pittig is. Dinsdagmiddag hebben we de knoop doorgehakt en Lina is donderdag naar de opvang geweest.

Dus voorlopig slik ik medicatie, heb ik straks een poli bezoek en kom ik in aanmerking voor een wortelblokkade. Deze heb ik in het verleden vaker gehad en dat hielp dus ik heb daarin goede hoop. Tot die tijd zing ik het uit. Dat doe ik al 4 maanden dus ook dit kan ik. Ik loop al vanaf 2002 met rugproblemen dus hé we tikken bijna de 20 jaar aan. Party!

Baal je? Ja! Ik heb m’n ogen uit m’n kop gejankt! Ik kan nu wat meer rusten, omdat Lina 2 dagen naar de opvang is. Ik moet meer gaan liggen zei de fysiotherapeut, activiteit doen en even liggen. Dat schema komt me bekend voor uit mijn revalidatie tijd in 2002/2003.

Desondanks ben ik er op tijd bij. De gecreëerde tijd die ik heb, kan ik nu benutten aan mijn mentale, maar ook mijn lichamelijke, herstel. Ik besef óók, dat dit weer een poosje gaat duren voordat ik weer op m’n oude niveau ben. Mentaal gezien dan. Lichamelijk? Ook dit komt goed. Weer een kwestie van wennen aan de pijn en bezig blijven om mijn lijf zo sterk mogelijk te maken. Rust roest. Daarnaast zo goed mogelijk zorgen dat ik goede voeding naar binnen krijg. Ik ben begonnen met kurkuma, de gouden pasta, gouden melk. Dat zou kunnen helpen tegen artrose. En het heeft meer voordelen en dat sprak me aan. Baat het niet schaadt het niet. Wish me luck! Voor jou … blijf gezond en hou vol in deze bizarre tijd 💜