De hele week, zit ik mezelf zo in weg … echt mam, iedere dag lijkt moeilijker te worden. Nu komt de ontlading, de tranen en voel de scherpe pijn van binnen. Ik ben zo fucking trots dat jij mijn moeder bent. We praten dagelijks over je, met René, soms met Lina, en ik veel met pa. Ik weet dat je super trots bent op hem, hoe hij het doet. Op mij? Ik weet het niet. Ik ben zo onzeker of ik dingen goed doet. Ik word in ieder geval huilend wakker vandaag en deze week ben ik zo geconfronteerd door alle advertenties over Moederdag.

Ik heb altijd empathie in mijn donder gehad …. ieder jaar stond ik stil bij de moeders die er niet meer waren, maar nu behoor ik zelf tot die categorie. Mam, ik mis je, iedere dag een beetje meer. Ik heb alles wat je hebt geleerd in mijn rugzak en ik voel jouw liefde en warmte om mij heen. Wat ben ik blij dat ik je zo lang in mijn leven hebt gehad en dat je me zoveel liefde in de meest pure zin hebt gegeven.

De eerste Moederdag zonder jou. We halen pap vanmiddag op en Lina maakt de dag goed voor mij vandaag. Mam, maak er iets moois van boven, dan doen wij het ook. ❤️