De rugzak betekent dat er veel gebeurtenissen hierin zitten, maar wat denk je van de tools? De handigheidjes …. Het omdenken, kijken naar wat wél kan en hier ook gelukkige momenten uit kan pakken.

Ik heb geluk, een beetje geluk bij een ongeluk, dat ik deze rugzak met trots kan dragen. Zonder dieptepunt geen hoogtepunt, klinkt cliché maar het is echt zo.

Corona heeft mij goed te pakken gehad en ik ben degene (met heel veel anderen helaas) de (on)gelukkige die long COVID heeft. Wat zei de huisarts? Dat ik moet rekenen op 1 jaar hersteltijd.

Dat was slikken, één focking jaar, hoe dan? Ik kan wel bij de pakken neer gaan zitten, maar dat doe ik niet. Tevens heb ik zeker m’n momenten vol emoties maar ik herpak me en kijk wat ik wél kan.

Mijn leven was al klein, maar het is was goed. Ik aanvaarde en nu heb ik soms het idee dat ik weer teruggeworpen wordt. Naar 15 jaar geleden, naar het 1ste herstel van mijn herseninfarct. Naast de lichamelijke rest klachten. Het voelt soms heftig, maar ik kan dit, ik vertrouw mijn hele zijn dat ik hier uit kom en dat ik de tijd neem.

Mijn tools zet ik bij hartelust in als het nodig is, want ik heb toch Lina die afhankelijk is van ons. Stukje hulpvragen, ik moet, want kan ik niet anders. En Lina vindt het allemaal leuk. Dus win win …. Lina leuke middag en mama slapen.

Daar gaat ze … weer een revalidatie traject in, hetgeen wat ik niet meer wilde, maar ik ga om er boven op te komen. Kleine stapjes, genieten van de momenten, juist de kleine, huilen als het eruit moet en wat ben ik blij dat ik toch een grote stap voor ben, de rugzak met de fijne tools erin. 💜