Plan, geniet & incasseer

Gisterenavond werd ik getriggerd door mijn NAH collega’s én omdat het gisteren ook de dag was van “de overprikkeling” met hersenletsel. Oh ja … daarnaast was ik gewoon wakker. Dus … overprikkeld! Op de dag van … en er zullen nog vele dagen volgen, schrijf ik gekscherend.

Is je leven afgelopen nadat je NAH hebt opgelopen? Nee! Is het anders? Ja! Ik wil het eigenlijk schrijven met dikgedrukte vette letter. Als je net NAH hebt opgelopen, ga je het eerst ontkennen, er tegen vechten en wil je gewoon je leven weer oppakken. Dit is voor mij het “standje overleven” geweest, het gevoel om alles uit het leven te willen halen, omdat ik ook weleens dood had kunnen zijn.

Nu weet ik, na bijna 11 jaar NAH, dat ik heus niet achter de geraniums hoeft te gaan zitten. Daarnaast is mijn karakter wel iets veranderd, maar ik snak soms juist naar de gezelligheid, met vrienden & vriendinnen, een happie te eten, even lallen op André Hazes of even dansen op een house plaat. Kan dat dan niet meer? Nee, niet zoals vroeger. Ik heb er trouwens ook veel minder behoefte aan, want ik word wat ouder, heb een ander leven met een kindje erbij maar toch…..soms verlang ik naar een verzetje. Het verzetje wat mij ook weer even mijn “oude ik” laat voelen.

Het verzetje kost uiteraard energie, maar het plezier, het lachen, de gesprekken geven mij ook weer energie. Een borreltje, een hapje, de ongedwongen sfeer. Ik heb een tijd gehad dat ik niets hoefde te plannen, toen bekeek ik hoe ik mij voelde, want had geen verplichtingen. Nu plan ik meer, juist plan ik meer om balans te krijgen & te hebben in mij als moeder zijn. Daarnaast zijn óók manlief en ik niet alleen ouders van onze dochter, maar ook partners. Daarnaast heb ik een bups vrienden, vriendinnen en probeer ik zoveel mogelijk tijd vrij te maken voor de familie.

Door mijn enthousiasme, weet ik dat ik hier heel voorzichtig in moet zijn. Ik ben en blijf een doorbijtertje en voel soms mijn eigen grenzen niet. Ik word bewust als een vriend, een vriendin, mijn ouders, mijn partner of juist ik zelf er even van bewust wordt om er juist bij stil te staan.

Hoe plan je een uitje? (Of hoe plan ik een uitje! Dit gaat over etentje met familie, vrienden, dagje uit etc.)

  • Zorg ervoor dat je de dag ervoor en de dag erna geen (belangrijke) afspraken hebt.
  • Zorg dat je de boodschapjes in huis hebt of besteed het uit aan één van je gezinsleden.
  • Zorg dat je dag na het uitje, makkelijk te eten hebt….een zak soep, patatje uit de oven of gewoon een ordinaire pizza is óók weleens lekker.
  • Zorg dat je backup hebt voor je kind/kinderen. Bijv. mijn ouders passen op en onze dochter blijft daar slapen. Gegarandeerd = geen “moet” activiteiten in de ochtend. Of wij kiezen dat ik mag blijven liggen en manlief eruit gaat.
  • Kies bewust, maak vooral veel plezier en neem je kater voor lief. De kater is niet (altijd) van de drank maar gewoon de dag of de avond waar je de activiteit hebt kunnen doen 😉
  • Na een drukke activiteit kan je merken om moeilijk in slaap te kunnen komen. Ik zet vaak een slaap meditatie op en maak me niet druk om dag van morgen, want de volgende dag is voor mij: “alles mag en niets moet!”

Voor mij geldt het dat het vooral plannen is, genieten en daarna incasseren. En het óók kunnen incasseren. Dat heb ik geleerd, niet te druk maken om de dag van morgen maar leven in het hier en nu.  Daarnaast vind ik het leuk om even te blijven na te genieten en stil te staan wat voor leuke dag/avond ik heb gehad. Soms heb ik er zelf een paar dagen last van en tsja … nu weet ik bij sommige activiteiten: “ik heb het ervoor over!” Daarnaast heb ik nog een gelukje, want opa & oma staan vaak te springen om een logeerpartijtje van mijn dochter.

Ik ben dankbaar, dat er nog zoveel te leren is. Ik ben dankbaar dat ik goede keuzes maakt, óók al staat het soms averechts tegenover mijn NAH. De grote club mensen om ons heen, soms zie ik ze maar 2x per jaar en weet je wat voor mij het belangrijkste is? Het is goed, als we elkaar zien en pakken de draad gewoon weer op. Ik krijg hier een warm gevoel bij en gewoon weten dat ze er altijd zullen zijn. Dus ik plan, ik geniet … en ik incasseer!

Fijne zondag allemaal enne .. vergeet niet na te genieten.

Liefs,

Jeannette

Ode aan manlief

Manlief … vragen jullie je wel eens af, waarom manlief? Sowieso wil ik hem niet bij naam noemen, eigenlijk nooit gevraagd, maar is niet netjes. Het is mijn blog! Manlief? Omdat het een man is, tevens mijn man en vooral lief is voor me. Je laat me, je laat mij in mijn waarde en dat waardeer ik heel erg.

Mensen zien mij niet, als ik een paar nachten niet goed heb geslapen, mensen zien mij niet na een paar afspraken achter elkaar. Mensen zien mij niet als het een keertje laat wordt of als ik spanningen heb. Ik hakkel, kom niet meer uit mijn woorden als ik moe ben. Ik steek er zelf vaak de draak mee, nu, nu kan ik het. Vroeger vond ik het moeilijk en schaamde ik mij ervoor. Ik zeg soms hij i.p.v. zij of ik draai mijn woorden om. Lichtelijke afasie noemen ze dat en ik zeg vaak gekscherend: “ik kan er niets aan doen, er is iets kapot in mijn hoofd.” Uiteindelijk lachen mensen, lachen ze mee met mij, want soms is het beter om zelfspot te hebben dan om in een hoekje weg te gaan zitten kwijnen.

Tsja manlief .. eerlijk is eerlijk … soms is het niet makkelijk met mij, soms barst ik uit, uit het niets. Dit gebeurt gelukkig veel minder als vroeger, maar het gebeurd soms nog wel. Een leven met iemand die NAH heeft, is soms niet makkelijk. Je kijkt er naar, je kijkt er naar aan de zijlijn. Je ziet als ik te ver ga en gelukkig kunnen we daar nu over praten en kan je me soms corrigeren. Ik zeg soms .. en daar bedoel ik mee dat ik het soms ook niet pik en wil ik doorgaan.

Gelukkig zijn er veel meer goede momenten als minder goede momenten. De minder goede momenten neem jij mij zoals ik ben, neem jij mij en ik besef dat het soms niet makkelijk is. Aan de andere kant, besef ik dat zelf dondersgoed en vind ik het zelf soms ook niet makkelijk. Ik wil goed doen, ik wil je liefhebben, ik wil je waarderen en soms .. ja soms komt dat er niet allemaal uit.

Vandaag, 7 jaar geleden, hebben wij onze eerste kus uitgewisseld. Op een feest in Amsterdam en dat was voor ons de datum dat het “aan” was. Gisteren zei ik tegen dat ik helemaal vergeten was om iets te kopen, meestal doe ik wel iets van een kaart. Ik zal maar de schuld geven aan mijn “zwangerschap dementie” want deze schijnt nog 9 maanden door te lopen. En toen zei jij:  “ik heb ook niets, maar ja dat weet je van me .. hier ligt ze, dat is mijn kadootje, ons kadootje aan elkaar!” Ons kroontje op onze relatie, onze lieve kleine meid. Een mini Queen en zo zal Koninginnedag nog heel lang voor ons blijven bestaan.

Lieve schat, lieve manlief, deze is voor jou .. deze blog! Ik waardeer je enorm, ik waardeer je als mijn partner, mijn maatje en nu de vader van onze dochter. Dat laatste, dat doe je zo leuk, ben super trots op dat je naast me staat. Dat wij samen, samen een goed team zijn en dat zijn we. Jij mij soms remmen en ik jou soms even stimuleren om iets op te pakken. Ken je dat? Ying yang .. dat zijn wij en dat was eigenlijk al vanaf het begin. Het is allemaal niet vanzelfsprekend, daarom deze waardering aan jou!! Ik hou van je, heel veel!

Liefs,

Sjanie

En zo is het!!!