Tag: verjaardag

NAHgenieten

Jeannette Rijpstra - van Raalte2 reacties

The day after .. kinderverjaardag gehad van onze kleine Lina. Wat een feest, kind door het dolle heen, mama ook 😂

De verjaardag begon niet lekker omdat ik last heb van zenuwpijn. Wat behoorlijk kut is, want dit overheerst mijn dag. Manlief zei in de ochtend: “is het wel slim om door te laten gaan?” Ik zei meteen: “ik wil dat het doorgaat!”

Ik heb iedere keer wat gedaan, de weken voor haar verjaardag: lijstje mensen, booodchappen, wie doet wat, soepje van te voren gemaakt dus alles was op tijd klaar, onder controle. Ik de controlfreak, ik functioneer hier gewoon het beste bij en zeker nu.

Controle over mijn lijf heb ik niet, tenminste niet wat qua pijn betreft. Dat is er en nu toevallig in hele hevigheid. Dus daarom ben ik blij, dat ik een controlfreak ben, hierdoor kon ik gisterenmiddag lekker 2 uur mijn bed induiken.

Ik kijk naar haar en denk aan gisteren. Haar rode blos op haar wangen, haar plezier, haar lach, de lieve mensen om ons heen, de hulp die we hebben gehad……hiervoor doe ik het, hiervoor doe ik mijn leven. En dat ik nu extra verrot ben? Dat neem ik voor lief. We maken we er een pyjama dag van, beetje op bed, beetje spelen, beetje tv kijken en vooral flink NAHgenieten 😉❤️

Happy hersenletsel

Jeannette Rijpstra - van RaalteEen reactie plaatsen

De trein rijdt razendvlug, langs weilanden, gebouwen, huizen, koeien .. in een sneltreinvaart rijdt hij langs. Oeps zomaar weer, zomaar weer één jaar voorbij. Vandaag de dag waarbij ik de 42 aantik én 12 jaar hersenletsel heb.

De dagen ervoor ben ik onrustig, rusteloos, mijn hele lijf staat aan, de “klaar voor de start” houding zeg maar en het schot is gelost, gelost voor een nieuw jaar. Een nieuw levensjaar én een nieuw jaar met NAH.

Wat zal je brengen? Ga je het me lastig maken? Of juist wat simpeler? Krijg ik meer rust in mijn donder? Of blijf ik tobben met mijn soms grensoverschrijdende gejaagdheid? Wie zal het zeggen … de grote vraag is: “hoe ga je ermee om?”

Het lukt me steeds vaker om mijn onrust te laten zijn wat het is door juist te zitten, een serie te kijken of lekker schrijven. Ik ben vooral bezig wat wél werkt en me niet meer zo bezig houden met wat niet werkt. Het heeft trouwens nooit gewerkt, want ik moest er zoveel voor doen, dat mijn hersenpan de pan uit flipte. En stond het stoplicht weer op rood voor een lange tijd.

12 jaar geleden schreef ik in mijn dagboek: “help het gaat niet goed.” De zin stond scheef in mijn dagboek en daarna nog wat letters waar niets van te maken was. En toen? Een groot herseninfarct! En nu? Ik schrijf, ik schrijf soms met fouten, maar hé het is leesbaar. Afgelopen jaar is in een sneltreinvaart voorbij gegaan. Ik heb genoten van momenten, maar ik heb mijn hersenletsel soms intens gehaat.

Haat en liefde, ligt dichtbij elkaar. Laten we vandaag de liefde vieren, mijn start van mijn 42ste levensjaar en dat ik er nog ben, al 12 jaar. En tot mijn grote vreugde, al bijna 2,5 jaar met ons wondertje. Ik kijk naar haar heerlijke bekkie en wat vooral pret uitstraalt. We gaan vandaag net iets meer intens leven, samen … en samen vieren we ons leven ❤️

Repost: de (december) grens

Jeannette Rijpstra - van RaalteEen reactie plaatsen

Joepie!!! Vandaag is het 1 december. Dit is het, dit is de maand waar veel NAH-ers tegenop zitten. Vooral omdat er veel feestdagen in deze maand zijn gestopt. Vindt je het wel gezellig? Natuurlijk!!!!

De lichtjes in de straat, Sinterklaas die overal opduikt, daarnaast zijn Pieterman, heerlijke december lekkernijen, manlief die jarig is, Kerst met de familie en Oud & Nieuw.

Best veel hè? Als je het zo opschrijft … ik heb vorig jaar een blog geschreven, wat een goede reminder is. Hierbij een repost over, klik op “(december) grens”

Maak er wat van! Op je eigen manier, naar jouw eigen kunnen, luister goed naar je lijf en pak je (mentale) rust wanneer het mogelijk is.

Liefs,

Jeannette

De dubbele verjaardag

Jeannette Rijpstra - van Raalte6 reacties

Gisterenmiddag werd ik aangesproken in de supermarkt….of ik óók op vakantie bent? Een van mijn trouwe lezertjes zei dat ze mijn blogs miste. Toch voel ik me wel weer vereerd, klim ik in de pen en driftig gaan mijn vingers weer over het toetsenbord van mijn laptop.

Vandaag is vandaag, vandaag ben ik jarig! Hiep hiep hoera voor mijzelf. Met in de ene hand een bordje met een gebakje en in de andere hand een wijntje . Ik kan je zeggen: “het is een goddelijke combinatie.”  Een pinot grigio & een cheesecake. Overmorgen maar weer op rantsoen, morgen nog een klein beetje mijn verjaardag vieren.

Happy birthday Sjanie 2.0 … ja 2.0 … want deze dag, 11 jaar geleden, veranderde mijn leven. Klinkt het gek, dat ik hiervoor óók soms dankbaar ben? Natuurlijk baal ik dat ik soms keuzes moet maken of dat ik veel te lang bij moet komen van een feestje, maar hé ik heb de keuzes en kan soms naar een feestje. De afgelopen maanden zijn echt niet leuk geweest, maar ik leer, iedere dag weer, niet bewust maar onbewust en denk de andere dag … o ja … als ik het zo doe, dan gaat het goed.

Niet Aangeboren Hersenletsel, je ziet me niet, maar ik ben in de afgelopen tijd wel een beetje vriendjes met je geworden. Helemaal accepteren, mwoah, kan dat? Ik geloof er zelf niet helemaal in. Misschien op mijn 80ste, in het bejaardentehuis, achter mijn rollator lopende. Alhoewel, hoe ouder, hoe eigenwijzer toch? En nu ben ik 41 en heb ik er 11 jaar bij gekregen. Jemig, wat klinkt dat in één keer uit, want toen ik 30 was, was een herseninfarct doormaken heel jong, nu ben ik 41 … en dat is nog steeds te jong.

Maar waarom ben je dankbaar? Het is heel cliché, maar ik ben er nog. Ik probeer dingen zo leuk mogelijk te maken in mijn leven. De keuzes die ik maak, is alleen om mijn leven leefbaar te houden. En juist niet alleen die van mij. De verantwoordelijkheid voor mijn dochter gaat voor alles. Zij is mijn leven, naast fulltime levensgenieter ben ik ook 24/7 moeder. Daarom ben ik je dankbaar NAH! Zonder jou zou ik me nooit zo voelen, als ik me nu voel. Wondertje, het wondertje wat ik ook weleens achter behang kan plakken, maar het is mijn grootste cadeau en niet alleen op mijn verjaardag.

Dankbaar dat ik dingen van je mee kan maken en dat je niet 3 of 4 dagen naar oppas moet, omdat mama moet werken.  Je groeit per dag, je zegt dingen en je bent zo wijs. Dus ja ……….. elk voordeel heeft zijn nadeel, maar in dit geval ben ik blij dat ik afgekeurd ben. Er zal daarnaast altijd een stemmetje blijven knagen, want ik wil me blijven ontwikkelen en dat ga ik straks weer oppakken om als ervaringsdeskundige te spreken.

Wat een dag, het blijft bijzonder. De dagen voor deze dag ben ik altijd onrustig, ik kan er geen vinger opleggen … de dag is bijna ten einde en ik voel me blij en gelukkig. Ik heb nooit zin in mijn verjaardag, omdat het toch altijd een andere lading heeft als “gewoon jarig” zijn. Maar hé ik ben weer een jaartje ouder geworden en die .. die kan niemand mij afpakken.

Proost …. op mezelf!

Liefs,

Jeannette

img_8364

The day after …

Jeannette Rijpstra - van RaalteEen reactie plaatsen

The day after … na de verjaardag van onze dochter. Zij werd gisteren 1 jaar, wat een feest, wat een rollercoaster van emoties, van blijdschap, vooral van blijdschap, van vreugde en van plezier. Plezier en mijzelf bevoorrecht voelen om moeder te zijn, om mijzelf als moeder te voelen en om moeder te zijn van Lina. Alle liefde gaat naar haar, mijn weinige energie gaat naar haar, naar ons kleine, ondeugende moppie.

Haar oogjes glimmen van plezier als zij lacht. De lach die vaak naar een schaterlach gaat, haar hele gezicht toont plezier. De lol om “kiekeboe” wordt nog steeds niet vervelend voor haar en haar hele gezicht glimlacht. Wat heb ik genoten, wat heb ik genoten van haar gisteren. Zij, tussen al haar cadeautjes, zij die mijn leven compleet heeft gemaakt, zij die geen baby meer is, zij is alles voor mij.

Ik ben moeder, ik wil moeder zijn en ik ben fulltime moeder. Ik hoor toch best veel om mij heen: “ik zou het niet kunnen en/of willen.” Je eigen ding willen hebben, zoals werk. Dat werk heb ik niet, dus ben ik fulltime mama. Ik ben dus de moeder die altijd bij haar kind kan zijn en graag wilt zijn. Dat willen en kunnen heb ik het al vaker over gehad, want waar een wil is, is een weg, geldt niet, niet voor mij, niet voor andere ouders met NAH en óók niet voor andere ouders met een (chronische) ziekte.

Mijn dag bestaat uit Lina, Lina en ik, ik en Lina…en in de avond komt papalief én manlief thuis en dan is het compleet, wij met zijn drietjes. NAH en moeder zijn, het valt niet tegen of mee, het is realistisch en het kan. Het kan maar je levert in op andere dingen, bijvoorbeeld je vrienden, dagjes uit, familiebezoeken etc. Heb ik dat ervoor over? Ja!! Ik heb alles over voor onze lieve Lina.

The day after … the day after na een groot feest. Nou moet je niet denken dat er 100 mensen waren, de kindermuziek luid op stond of dat het de hele dag duurde. Het feest was 2 uurtjes, met alleen familie, familie wat toch met 16 man compleet was. En nu, nu is het zondag. Ik kon niet in slaap komen, opgewonden over de dag, de prikkels, de blijdschap want zij, zij heeft een leuke dag gehad. Zoals ik het me had voorgesteld, haar handjes in de taart, tussen haar cadeaus, waarvan het cadeaupapier eigenlijk het leukste was en waar patat, kip & appelmoes bij hoorde.

Zondagmorgen, manlief heeft me heel lief laten liggen, tot 0930 uur. En ik? Ik word doodmoe wakker, moe van de nacht, moe van de dag, maar is het, het waard geweest? Ja, zeg ik volmondig! Vandaag is het zondag en ik maak er maar een rustdag van, zoals wij vroeger altijd deden, een “pyjama dag.” Dan gingen we ons wassen of douchen, maar mochten we weer onze pyjama’s aan, dat was feest.

Vandaag is het bij ons pyjama dag, lekker een “binnen blijf dag” en gaan we lekker spelen met onze kleine meid. Ik ga genieten, net als gisteren, ik ga genieten van vandaag. Ik ga genieten van mijn positieve, goedlachse meisje…dus we maken er vandaag ook maar een feestje van. De dag na het feest, we houden vandaag een heuse after party van op een doodgewone zondag.

Fijne zondag!

Liefs,
Jeannette

IMG_6676

 

 

Je bent altijd welkom 

Jeannette Rijpstra - van Raalte1 reactie

Dat meen ik, iedereen is altijd welkom, maar ja wanneer? De zin spookt al een paar weken in mijn hoofd. Dit ben ik, zonder NAH. “Je bent altijd welkom!” Ik hou van mensen, ik hou van gezelligheid, maar de afgelopen jaren zit ik steeds meer op mezelf. Nu kan ik zeggen “op onszelf” want Lina is er altijd.

Welkom, welkom op mijn blog, waar ik kan schrijven wanneer ik energie heb. Welkom in mijn huis, ons huis, dat maakt het lastiger. Het maakt me verdrietig, want o wat wou ik graag dat mensen gewoon kunnen bellen & langs kunnen komen. Het kan niet, het gaat niet. Het is eigenlijk zo niet mij.

Ik geniet van de dingen die wel kan want ik besef dat veel mensen veel minder kunnen als mij. Ik geniet van mijn gezin en van ons samen zijn, want dat vind ik ook belangrijk. Gewoon even met z’n drietjes, keutelen, poedelen, rommelen, wandelen .. heerlijk!

Het is een week geweest met wat watten in mijn hoofd, gisteren had ik zelfs keelpijn maar dat is gelukkig weg. Ik heb een goede nacht gehad en daarbij Lina ook, ze heeft geslapen tot 08.20 uur. Vermoeidheid geeft ook mindere weerstand, maar ik zorg in ieder geval dat we genoeg vitamientjes krijgen via de voeding. We eten wat in het seizoen is, want daar zitten de vitaminen in die we nodig hebben.

Het weekend  viert mijn mams haar verjaardag. Ze heeft een respectabele leeftijd van 65 jaar gehaald, dus dat moet gevierd worden. Dat is mijn weekend, de rest is rustig, thuis, rondom huis, wandelingetje en de dingen die gedaan moeten worden. Het is een pittige tijd, maar weet dat ik er uit komt, het gaat alleen te langzaam en óók daar deal ik mee, moet ik mee dealen. O wat zou ik graag dat ik minder hoef na te denken, wat zou ik graag weer even mijzelf willen zijn, zoals ik ben zonder NAH.

Ondertussen geniet ik van de stilte, het tikken van de letters op mijn laptop, mijn verhaal kwijt raken, schrijven, want dat houdt mij ook op de been. Ik ben gezegend dat ik nog kan schrijven, dat ik mij goed kan verwoorden, ook al is het soms met spelfouten. Boeien, want zo ben ik .. zo ga ik door, stap voor stap. Fijn weekend allemaal!

Liefs,
Sjanie

Oudejaarsavond 

Jeannette Rijpstra - van Raalte14 reacties

Huh? Denk je? Het is toch geen…..nee het is geen 31 december maar echt pas 2 augustus. Het is mijn oudejaarsavond, de laatste avond waar ik nog kan genieten van de “3” in mijn leeftijd. Morgen word ik 40 en wat zeggen ze altijd?

Het leven begint bij 40, maar ja mijn leven begon op 03 augustus 1977. Voor het eerst word ik morgen wakker, wakker op mijn verjaardag als moeder. Wat een rijkdom! Pluk de dag, vier het leven, leef het leven…het kan zomaar afgelopen zijn.

Op 03 augustus 2007 kreeg ik mijn herseninfarct, alweer 10 jaar geleden. Op dat moment, dat wist ik nog niet, heb ik afscheid genomen van mijn oude ik. Mijn oude ik, omdat ik na deze dag nooit meer hetzelfde zou zijn. Ben je er verdrietig om? Nee, niet meer, maar ik heb wat tranen laten vloeien. Ik was ook eigenlijk boos, waarom? 

In de afgelopen jaren ben ik er achtergekomen voor mezelf, dat ik dit aankon. Je krijgt wat je aankan en tegelijkertijd is dit soms echt oneerlijk. Niet alleen ik, er zijn zat mensen die in hetzelfde of een ander schuitje zitten of hebben gezeten.

Morgen word ik 40 en 10 jaar geleden, om 2100 uur, deze tijd dus, schreef ik in mijn dagboek. Scheef, de zinnen liepen naar beneden en er was geen woord meer herkenbaar…toen was het gebeurd. Ik ben dankbaar dat ik er nog ben, ik ben dankbaar wat ik allemaal wel kan, want dat, dat is een heleboel. 

Waarom laat je het niet los? Misschien denken veel mensen dat, laat je verleden rusten. Dat klopt en dat kan ook, nu kan ik het ook. Maar toch rond deze periode, is er een onbestemd gevoel, gejaagd, slechte nachten….en even niet weten waarom. Ik ben gelukkig, ik ben gelukkig waar ik nu sta.  Toch, is er dit gevoel en dit gevoel is straks weer weg. Het mag er zijn, ik mag het voelen. 

Ik ben gelukkig, gelukkig en toch best gezond naast NAH. Dankzij mijn ouders, die hebben heel veel voor mij gedaan, dankzij mijn lieve vrienden, dat kaartje, dat telefoontje en de vele bezoeken. Daarnaast manlief, want die leeft, hij leeft met mij, wat soms ook niet makkelijk is. Hij laat me, hij laat me mijzelf zijn.

Ik ben blij!  Ik ben blij met de mensen om mij heen, blij hoe het met me gaat, blij dat mijn nieuwe ik, morgen 10 jaar bestaat. Daarnaast ook nog eens moeder, wie had dit ook gedacht? Ik ga het rocken!! Mijn 40ste levensjaar, samen met manlief & Lina en alle andere lieve mensen om mij heen. 

Liefs,

Sjanie