De meivakantie zit er weer op .. en eerlijk? Ik had er best nog wel een weekje willen aanplakken. We zijn afgelopen donderdag
een dagje naar de Efteling geweest. Daar in de buurt een B&B gereserveerd en onze dochter heeft de tijd van haar leven gehad .. dus wij ook. Ik ben alles eruit gehaald wat erin zat 😉

De dagen daarna waren niet zo leuk. Ik noem ze de “na(h)genietdagen,” maar ze waren heftiger als dat ik had verwacht. De dagen voelden alsof mijn hoofd op een stokje stond. Ken je die? De poppetjes die op de hoedeplank of op het dashboard staan van een auto? Die zo met hun hoofd wiebelen? Zo voel ik me. Mijn lijf tintelden van top tot teen, alles om me heen komt 10x zo hard binnen en ik loop met kleine oogjes het huis rond.

Toen manlief zaterdag vroeg of het wel ging met me barste ik in huilen uit en zei: “waarom moet ik zo boeten als ik zó iets leuks heb gedaan?” Het moet er dan dan even uit en dat voelt óók als opluchting.

We zijn vier dagen verder en ik ben er nog niet….het grootste gedeelte heb ik gehad en de grote, blije lach op onze dochter haar gezicht dat dit alles waard is geweest.

Ik creëer mijn eigen bubbel, met zo weinig mogelijk prikkels. Concentreren op thuis, lummelen & rommelen in mijn pyjama broek en Lina heeft heerlijk gespeeld. Alsof ze het voelde.

Het vraagstuk: “wat had ik beter kunnen doen?” komt later. Eerst maar weer fijn zijn, fijn mezelf kunnen zijn, nagenieten van de foto’s van het dagje Efteling en voelen hoe de hele mei vakantie is geweest. En daarna weer denken. Nu voelen, ik kan vandaag nog in de bubbel blijven en even samenzijn met mezelf.