Tag: wandelen

De cirkel is rond

Jeannette2 reacties

Slecht slapen, ziek kind, zelf ziek …. en repeat. Daag ritme, hallo chaos. Chaos in mijn kop. Mijn cognitieve functies als plannen, logisch denken en laat staan informatie verwerken, zijn op dit moment erg lastig. Het kost me, het kost me erg veel moeite. Van de week las ik van meisje die ook hersenletsel (NAH) heeft, dat ze een kuur had gekregen en moeite had om deze op tijd in te nemen. Ik dacht bij mezelf, ik heb daar ook moeite mee. Ik zou mijn dagritme en mijn patroon wéér onder de loep moeten nemen.

En prompt … ik kan meteen de proef op de som nemen, want ik heb van de week een antibiotica kuur gehad voor een forse keelontsteking. Slik, help, alhoewel het slikken even niet zo makkelijk was en je er dan pas van bewust ben hoeveel slikt een mens per dag. Oké verder met mijn verhaal ….. 4 x 2 tabletten per dag en graag goed over de dag verdelen. Dank u apotheker assistente! Zie je het niet? Mijn witte vlek links in mijn hoofd. Heb je, je ogen in je zak? Oh nee….het is onzichtbaar.

In de auto ben ik al driftig aan het denken en rekenen in mijn hoofd. O nee, eerst opletten op de weg. Twee dingen tegelijk kan ik nu helemaal niet aan. Met een dikke keel en mijn koortsige hoofd rij ik naar huis. Ik trek mijn pyjama broek aan, maak een kop thee, doe water met veel ijsklontjes in een groot glas en neem de eerste 2 pillen. Dan begint het … mijn planning voor deze kuur.

Sowieso gaat er iedere dag een reminder in mijn agenda op welk uur ik de pillen moet innemen. Daarnaast moet het óók nog eens 1 uur nemen voordat ik ga eten. Ok, ik slaap gemiddeld 8 à 9 uur per nacht, van de 24 uur. Dus dan hebben we 16/17 uur over. Dus om de 4 à 5 uur dus 2 pilletjes. En oh ja niet vergeten het te plannen voor een maaltijd. De reminders gaan in mijn agenda: 0730, 1200, 1700 en 2130 uur.

Easy peasy toch? Je wordt herinnert je neemt het pilletje. Toch? Of heb ik ‘m nou niet ingenomen? Tegelijkertijd met de herinnering van het pilletje wordt je afgeleid door een FaceTime gesprek. Shit … had ik ‘m nou wel of niet? Ik ga mijn bed uit en tel de pilletjes. Inderdaad vergeten dus ik neem alsnog mijn dosis.

Shit zeg, wat kost dit energie. Adem in, adem uit…..mijn gedachten dwalen weg naar vorig jaar. Ik zit nu in dezelfde periode van het jaar, waar ik vorig jaar ben ingestort. Met dik vetgedrukte letters schrijf ik vorig jaar. Vorig jaar was puur het overvragen van mezelf, ik vergat de regels tussen rust en activiteit doordat ik euforisch was dat onze dochter was geboren. Bovendien was ze kerngezond, dus ja wat wil een moeder nou nog meer? Daarnaast wilde ik veel meer, als dat ik (aan)kan en ik vergat, heel essentieel, de zorg van onze dochter wat erbij kwam. Het inschatten en het overschatten blijft een ding met mijn NAH.

En juist dat … een instorting of terugval wil ik voorkomen en ik heb gelukkig al handvaten, in mijn rugzak zitten. Ja nog meer, ik draag tegenwoordig een backpack rugtas 😉 Een kindje krijgen, is een grote verandering in het leven. Veranderingen en NAH blijft een lastige en ik had het niet door. Ik was en blijf een laatbloeier, degene die haar grenzen soms niet weet, het onbewust negeer, omdat ik zo graag wil.

Toch is er en blijft er een kleine angst … ik doe mijn ogen dicht en voel me even hoe ik me vorig voelde. Uitgeput, bekaf, dood en dood moe. Brrr …. ik doe mijn ogen weer open, gelukkig ben ik daar niet. Ik ben hier, hier in 2018 en ik heb dingen geleerd. Ik wil daar niet meer komen, niet meer zo voelen, niet meer afgepeigerd. Toch hebben mijn therapeuten me al gezegd, dat ik een terugval of een terugslag niet altijd kan voorkomen, want dit gaat weer gebeuren.

Paniek slaat om mijn lijf, als dat tegen me gezegd wordt. Adem in, adem uit … wat mijn taak is, is juist hierop anticiperen, het op tijd kunnen zien, het op tijd signaleren en daarop kunnen reageren. En nu zie ik het, mijn cirkeltje van slecht slapen en ziek zijn. Dat is een teken, het teken dat mijn lijf gaat protesteren. Mijn weerstand is minder, waardoor alles meer energie kost en mijn emoties zijn al een poosje niet meer onder controle door vermoeidheid.

Dus terug naar de basis en de basis is thuis. Het gezin waar ik voor heb gekozen. Dat geeft mij wel weer een fijn en positief gevoel. Eerst mijn lijf, maar wat rust gunnen. Zorgen dat ik fit word. Dit doe ik door wat meer te slapen, maar óók weer rustig aan te wandelen of fietsen. De buitenlucht, daar krijg ik óók energie van.

De oranje zone waar ik in ben beland, is puur door dingen waar ik geen invloed op heb, maar hier wel op kan anticiperen. Terug naar de basis en zorgen dat het geen rode zone wordt. Mijn leven, mijn leven met NAH, ons leven met NAH. Ik heb het, maar ik onderga het niet alleen. Manlief, ouders, vrienden …

Daarnaast onze dochter, mijn vrolijke meid, die ik gráág wil knuffelen en troosten als ze in de nacht wakker wordt, want tsja … hoe kan zij zichzelf verwoorden? Met “bij mama leggen” en “mama kuffelen” is het ook wel gezegd. Daar ben ik voor, daar sta ik voor en ik wil de slapeloze nachten voor lief nemen.

De keuze, de cirkel waar ik soms geen invloed op heb, om deze te doorbreken. Mijn keuze, is mijn basis, onze basis, daar vecht ik voor en tegelijkertijd ben ik wat liever voor mezelf. Liever voor mezelf om juist niet te strijden en het te nemen zoals het is. De cirkel, een cirkel blijft rond. 😉

Liefs,

Jeannette

Daar sta je dan …

Jeannette4 reacties

Hupsakee .. hop in het nieuwe jaar 2018. De eerste week van 2018 is alweer bijna voorbij. We hadden vakantie, manlief had vakantie, dus ik heb me heerlijk even wat teruggetrokken van mijn telefoon, social media en de laptop. Geen blogs geschreven, weinig gereageerd op berichten op Facebook, laptop weinig tot niet gebruikt, geen foto’s op Instagram gezet, opdracht voor “Verder met hersenletsel,” opgeschoven naar de 2de week van januari, niets gekocht online (heel knap), minder dingen gezocht etc.

Een blog die Kesty (lotgenote met NAH = Niet Aangeboren Hersenletsel) heeft geschreven, heeft me weer wat bewuster gemaakt. Ik was er al mee bezig, om minder op mijn telefoon te doen. Ik pak hem “te snel” omdat het soms te makkelijk is om even iets te zoeken, het weerbericht te bekijken, een spelletje te doen, Facebook/Instagram checken etc. Dat kleine schermpje brengt alleen niet zoveel goed, behalve het antwoord van de vraag die ik op Google heb gevonden óf de leuke foto op Instagram. Deze blog is een aanrader, het is wederom wéér een bewustwording, een eye opener. Voor iedereen, dus niet alleen voor mensen met NAH! Ik denk wel dat het een keertje slim is om jouw telefoongebruik eens onder de loep te nemen.  Je kan de blog lezen van Kesty lezen op:  “radicale 30 dagen digitale detox”

2018 … ik heb al wat voornemens in mijn hoofd en vooral voornemens die voor mijn gezondheid goed zijn. Voornemens, waar ik al wat aan doe, voornemens waar ik al mee bezig ben geweest in 2017 en deze wil voortzetten. Wat dan Jeannette? En natuurlijk ben jij rete nieuwsgierig!!

Wat zijn nu mijn goede voornemens??? Daar komt ie: 

  • in goede balans komen tussen gezin, familie & vrienden
  • 1 x per week naar Pilates gaan om sterk te worden en te blijven
  • blijven wandelen met (en soms zonder) Lina
  • de zwangerschapskilo’s … (en de rest) aanpakken met hulp van Weight Watchers
  • schrijven op mijn blog en deze delen op Facebook. Daarnaast óók schrijven voor Hersenstichting en Verder met hersenletsel

Ik wil eigenlijk meer, maar ik bekijk mijn lijstje en ik vind dat het eigenlijk wel genoeg is. De “lat iets lager zetten” is ook mijn motto van 2018. Ik wil meer en dat wil ik veranderen in het positiefs. Ik ben blij, met wat ik kan, want dat is al heel veel. Het is een best lijstje, met uitdagingen, uitdagingen die soms lastig gaan worden, uitdagingen waarbij het de ene dag beter gaat, als de andere. Mild, lief & zacht zijn voor mezelf.

De grootste uitdaging is onze dochter, zij gaat zorgen voor veel onvoorziene omstandigheden. Daarom balans, maar daarnaast ook nog een beetje extra ruimte gaan creëren, dat mijn energie niet helemaal op wordt geslokt op één dag, want bij een slechte nacht loop je al achter de feiten aan. Er zijn dingen veranderd, ik heb al wat dingen veranderd met hulp én soms zonder hulp, deze geven rust en rust zorgt weer voor meer balans.

Mijn veranderingen: 

  • maaltijdplanner gemaakt voor het avondeten
  • de slaapjes van Lina een beetje kunnen sturen. Lina slaapt nu meer in de middag als in de ochtend.
  • een agenda gekocht bij “home work time”
  • Lina is tijdelijk wat meer bij mijn ouders, dit is niet voor altijd, maar om even weer goed op orde te komen
  • met Lina haar rustmomenten, ook mijn rustmomenten pakken

Daarnaast wil ik ook tijd creëren voor ons, manlief en ik. Even iets leuks doen en dat kan zijn een stuk wandelen maar ook een keertje uit eten of naar de sauna. De tijd voor manlief & Lina, quality time met dochterlief en dan heb ik even “me time.” Mijn eigen tijd wil ik straks vullen met een keertje bellen of een bakkie thee leuten met een vriend of vriendin. Kortom … genoeg plannen, maar geen haast, geen druk. Leven van dag tot dag en sterker nog leven van moment tot moment.

We komen er wel, ik kom er wel weer bovenop. Het gaat langzaam, maar het is goed dat het langzaam gaat. Ik heb de tijd om dingen te overdenken, hoe ga ik het anders doen om niet meer in deze situatie te komen? Een goede vraag met best veel antwoorden. En deze antwoorden, zijn aanpassingen, toepassingen aan een leven met mijn gezin. Mooi zeg, mijn eigen “helikopterview.” Fijn dat ik het zó weer kan bekijken.

Fijne zondag en sluit je 1ste week januari goed af, op jouw eigen manier.

Liefs,

Jeannette

Je bent altijd welkom 

Jeannette1 reactie

Dat meen ik, iedereen is altijd welkom, maar ja wanneer? De zin spookt al een paar weken in mijn hoofd. Dit ben ik, zonder NAH. “Je bent altijd welkom!” Ik hou van mensen, ik hou van gezelligheid, maar de afgelopen jaren zit ik steeds meer op mezelf. Nu kan ik zeggen “op onszelf” want Lina is er altijd.

Welkom, welkom op mijn blog, waar ik kan schrijven wanneer ik energie heb. Welkom in mijn huis, ons huis, dat maakt het lastiger. Het maakt me verdrietig, want o wat wou ik graag dat mensen gewoon kunnen bellen & langs kunnen komen. Het kan niet, het gaat niet. Het is eigenlijk zo niet mij.

Ik geniet van de dingen die wel kan want ik besef dat veel mensen veel minder kunnen als mij. Ik geniet van mijn gezin en van ons samen zijn, want dat vind ik ook belangrijk. Gewoon even met z’n drietjes, keutelen, poedelen, rommelen, wandelen .. heerlijk!

Het is een week geweest met wat watten in mijn hoofd, gisteren had ik zelfs keelpijn maar dat is gelukkig weg. Ik heb een goede nacht gehad en daarbij Lina ook, ze heeft geslapen tot 08.20 uur. Vermoeidheid geeft ook mindere weerstand, maar ik zorg in ieder geval dat we genoeg vitamientjes krijgen via de voeding. We eten wat in het seizoen is, want daar zitten de vitaminen in die we nodig hebben.

Het weekend  viert mijn mams haar verjaardag. Ze heeft een respectabele leeftijd van 65 jaar gehaald, dus dat moet gevierd worden. Dat is mijn weekend, de rest is rustig, thuis, rondom huis, wandelingetje en de dingen die gedaan moeten worden. Het is een pittige tijd, maar weet dat ik er uit komt, het gaat alleen te langzaam en óók daar deal ik mee, moet ik mee dealen. O wat zou ik graag dat ik minder hoef na te denken, wat zou ik graag weer even mijzelf willen zijn, zoals ik ben zonder NAH.

Ondertussen geniet ik van de stilte, het tikken van de letters op mijn laptop, mijn verhaal kwijt raken, schrijven, want dat houdt mij ook op de been. Ik ben gezegend dat ik nog kan schrijven, dat ik mij goed kan verwoorden, ook al is het soms met spelfouten. Boeien, want zo ben ik .. zo ga ik door, stap voor stap. Fijn weekend allemaal!

Liefs,
Sjanie

8 weken 

Jeannette1 reactie

Zondag …. zondag nog even op bed, nog even genieten van de stilte. Alhoewel manlief en Lina zacht aan het knorren zijn. Ze doet het goed, hij ook hoor, maar Lina is een tevreden kind. Ik ben zo blij met haar, ze lacht en is erg vrolijk. Een vriendin van mij zei van de week dat ze net zo’n Pretbek is als haar moeder. Ik vat dit als een groot compliment op. 

Vandaag ga ik baantjes zwemmen, voor het eerst. Het is zoeken, zoeken naar een tijdstip zonder nog even van iemand afhankelijk te zijn. Mijn ouders willen graag oppassen en daar ga straks gretig gebruik van maken zodat ik ook “me time” kan plannen. Zo meteen mijn eerste “me time,” even alleen op pad….ja ben wel een keer boodschappen wezen doen zonder Lina maar ze is 99% bij me geweest de afgelopen weken. 

Het is belangrijk, om op te laden, mijn conditie te gaan verbeteren, naast mijn gezonde eten en wandelen, óók zwemmen om weer in shape te komen. Dit weekend kraamvisite en manlief heeft gisteren nog iemand geholpen met verhuizen. Vanmiddag gaan we samen op pad, met zijn drietjes. Dat is nog niet veel gebeurd! Na de kraamvisite een uurtje naar bed en dan hup quality time met z’n drietjes. 

Ik hecht veel waarde aan, tijd hebben met & voor elkaar. We hebben best in een roes geleefd de afgelopen weken, het is rete snel voorbij gegaan, veel visite gehad en dat loopt nog wel eventjes door….straks gaan we één kraamvisite plannen in een weekend zodat we een dag hebben om iets te doen, ons normale leven weer op te pakken. Slapeloze nachten, ja ook maar ben trots hoe we het doen, hoe we ons gezinnetje draaiende houden.

Mijn eigen kunnen, mijn eigen kunnen met NAH, sta ik toch een beetje versteld van. Ons meisje kost energie maar geeft ook veel energie terug. Tevens rust ik en zal dat blijven doen in de middag, zodat ik oplaad en in balans blijf. We hebben de modus een klein beetje gevonden. Ik zeg het voorzichtig, want ik ben me ervan bewust dat er nog zat momenten komen met de vraag: “hoe dan????” 

Ik geniet, geniet met volle teugen, ons wondertje, ons pakketje met liefde en onze leukste prikkel. Acht weken is ze, wat een genot! Fijne zondag iedereen!

Liefs,

Sjanie 

Onze leukste prikkel

Hoofd leeg “wandelen” 

Jeannette3 reacties

Zo … even tijd voor mezelf, even “me-time’zoals de gynaecoloog dat mooi had verwoord. Dat heb je nodig, als moeder, als vader en als stel “we-time,” maar dat komt wel. Achter mijn laptop, had zoveel inspiratie om te schrijven de afgelopen dagen, maar ik ben er gewoon niet aan toegekomen.

Vandaag woensdag, breek de week, gehaktdag en even “geen puf” dag. Voor mij en voor Lina. Ik heb de afgelopen week wat slechter geslapen en dat hakte er vandaag een beetje in. En tsja ons kleine meisje zal best wat gevoeld hebben en is de hele dag aan het huilen geweest, alleen stil als ze op schoot zat, in de draagzak hing of op mijn borst lag. Ik heb het geprobeerd hoor, haar laten huilen, maar nee het lukte niet, het lukte haar niet en mijzelf niet. De dag duurde lang, maar hé ik heb het weer geflikt.

Manlief kwam thuis uit het werk en ondanks dat we al onze dagelijkse wandeling hadden gedaan, zijn we lekker gaan wandelen (zie plaatje). Frisse wind, even kletsen met z’n tweetjes en dat deed me goed. We zijn naar de bouwmarkt gelopen en geloof me dit “gezinsuitje” krijgt vandaag 5 sterren. Heerlijk om even rond te struinen. Mijn wereldje is klein, maar wordt vanzelf straks weer groter. Volgende week de eerste controle afspraak bij de gynaecoloog en dan zien we wel verder.

Lijkt me te gek om met de kleine de auto in te stappen en ergens naar toe te gaan. Aan de andere kant, vind ik het wel even best nu. Ik kan nog niet zolang achter elkaar zitten, want dan voel ik mijn wond en ben op sommige momenten echt nog moe. Mijn middagrust hou ik er gewoon voorlopig in, heb het nodig. Aan de andere kant word ik fitter en stap ik later mijn bed in, dus dit zijn goede & positieve sprongen. En dat wandelen?!?! Wandelen kon ik niet meer tijdens mijn bevalling i.v.m. bekkenklachten, wat voelt dat weer goed.

Ik wil weer een beetje in shape komen, want mijn zomerkleren passen me “a me nooit niet” dus ben vanaf vorige week begonnen. Absoluut niet lijnen, maar gewoon weer gezond eten en proberen regelmatig te eten. De zakken drop en repen chocolade blijven netjes in de supermarkt, er ligt wat meer groenvoer in de koelkast en beweeg goed door te wandelen. Straks weer een baantje zwemmen, maar alles op zijn tijd.

De kraamvisite loopt en we zitten voorlopig in de weekenden gebakken, heel leuk, maar toch soms vermoeiend. Het is pittig, maar het is echt waard en als ik naar ons kleine moppie kijk, is mijn dag weer snel goed. Erg bijzonder, voor haar, voor haar ga je door, ga je toch naar buiten. Als ik zo’n dag had gehad als vandaag zonder ons kind, had ik binnen gebleven en weet je .. het maakt geen flaus aus of ik nou binnen of buiten ben, vermoeid was ik toch. Het geeft me ook echt weer eyeopeners, dus leer, ik leer iedere keer weer. Mooi!!! En fijn!!

Morgen weer een dag, morgen weer een dag met ons lieve meissie. Ik kijk er naar uit, maar nu even rust, opladen en hopelijk een goede nachtrust. Dat doet wonderen! Een fijne avond allemaal.

Liefs,
Sjanie

Alleen maar rondjes lopen….

 

“Vergeet me (Sja)-nietje”

JeannetteEen reactie plaatsen

Langzaam aan … op mijn gemak, kom ik uit mijn terugval. Wat irritant is dat, want je hebt het niet in de hand. Ik heb er flink over nagedacht en besloten om de komende tijd veel Sjanie tijd te pakken. Het is een periode geweest dat ik mezelf even ben vergeten, óók een periode waar alles goed ging en heb het allemaal met liefde gedaan.

De komende weken en misschien wel maanden, want ik wil er geen tijd aan vastplakken, is het vooral “vergeet me (Sja)-nietje … niet!” Kijken wat er op mijn pad komt, voelen hoe ik mij voel en vooral alles mag en niets moet. Er zijn nog ook nog wel een paar dingen in huis te doen, die pak ik op, ben gisteren weer begonnen met sporten en wandelde alweer. Lekker met mijn hoofd in de buitenlucht.

Ook doe ik mindfulness oefeningen of meditatie oefeningen. Het vergt soms echt even wat concentratie maar het is erg lekker en ik word er rustig van. Mijn ouders komen vanavond weer terug uit Kreta en die gaan manlief en ik samen ophalen. In het kader “vergeet me Sja-nietje niet” ga ik even lekker liggen voordat manlief thuis komt.

Liefs,

Sjanie

Kwetsbaar 

Jeannette4 reacties

05.45 uur, er komt al schemerlicht door de gordijnen. “Zo vroeg?” denk ik. Ach, het lichtje bij mij ging gisterenavond ook vroeg uit. Ik lig nog een beetje te woelen in de stilte. Manlief ademt zwaar en de kat ligt te snurken, maar dat terzijde. Ik check mijn “instagram profiel” en lees het nieuws in bed. Veel gedachten in mijn kop en dat veroorzaak onrust dus ik ga uit bed.

Inmiddels is 0900 uur, het huis ruikt naar knoflook, gember, koriander en nog meer groen voer. Geloof me, het ruikt lekker! Ik voel me fijn en weer wat fitter. Beetje bij beetje, laat ik mijn blog zien, best kwetsbaar. En een tikkeltje eng. Schrijven is altijd wel een hobby van me geweest, maar na m’n infarct durfde ik het niet meer openbaar te doen. Bang om fouten te maken, bang dat mensen mij veroordeelden over wat ik schrijf.

Ik heb meerdere blogs bijgehouden, dagboeken volgekladderd en dat was mijn uitlaatklep. De dagboeken kwam ik allemaal tegen met onze verhuizing in oktober en deze bewaar ik netjes in een doos. Misschien ooit voor een autobiografie. Kwetsbaar, nee, ik voel me niet meer kwetsbaar. Ik sta achter mijzelf, dit is wat ik doe en dit is wat mij blij maakt. Ik zeg win, win situatie.

Ik was het eventjes kwijt, mijn oude gedrag kwam weer naar boven en ging faliekant over mijn grenzen heen. Hierdoor bijna 2 weken ziek geweest dus was weer een fijne leerschool. Ik wil het niet meer op deze manier, dus ben weer terug naar de basis, de basis waar het allemaal zo fijn ging. I’m back on track!!!

Afspraken met mijzelf

  • Zo min mogelijk afspraken plannen en kijken wat de dag brengt
  • Mijn activiteiten verdelen in rust & activiteit
  • Wandelen en dat betekent hoofd leegruimen
  • Sporten volgende week weer oppakken
  • Dingen doen waar ik energie van krijg en dat is met stipt op nummer 1: koken
  • Luisteren naar mijn signalen van mijn lijf, kom ik niet uit mijn woorden, pak ik mijn rust
  • En vooral ………. lief zijn voor mezelf want dan ben ik ook voor anderen!!

Mooi man, die inzichten, stom want ik was even bang dat ik het kwijt was, maar nee. Sjanie 2.0 is weer op de rails. Het is super lekker weer dus straks lekker wandelen en als het lekker blijft vanmiddag wil ik even op ons terras zitten met het mijn bolletje in de zon.

Fijne donderdag allemaal!

Liefs,
Sjanie

Ps. welkom nieuwe volgers, super leuk!!!! En oh ja, mijn “50 days off green happiness” gaat lekker!!

Impressie dag 3

Gezond weer

Jeannette1 reactie

De titel van de blog heeft 2 betekenissen:

  • het is “gezond weer”
  • ik voel mij “weer gezond”

Het heeft  weer even geduurd, vandaag mag ik zeggen, ik ben weer fit en kan alles weer zonder dat het zweet me uitbreekt. Wij hebben een prachtig wandelgebied, pal naast ons huis. Bofferds zijn wij!!! Zeker met dit weer, trekken we de wandelschoenen aan en gaan we op pad.

Van elke kijk, zie je een ander plaatje. Je hoort de vogels kwetteren en vliegen boven je heen. Daarentegen is er ook een geluid wat uit een bouwvakradio schalmt, wat oh ja, er wordt ook nog gebouwd. Toch komen de vogels boven het geluid uit van de radio en de zingende bouwvakkers. Heerlijk de natuur!

Een stuk gewandeld om de plas, zuurstof pikken, hoofd leegruimen, jezelf fit en energiek voelen. Het zijn mooie dagen en daar maak ik gebruik van. Ik hou van dit weer en ga het liefst veel naar buiten, dus aan de wandel. En tevens schiet ik plaatjes … zoals deze:

IMG_3953
Rondje plas

Manlief is buiten op het terras aan het werk en ik heb straks lekker in de keuken gestaan. De taken zijn weer ouderwets verdeeld. Een lekker gezond gerecht gemaakt en deze zal ik straks weer plaatsen op mijn blog. Morgen een dagje chillen met onze blote billen, want we gaan naar sauna. Daar laad ik altijd goed van op en kijk er naar uit om morgenavond heerlijk rozig in mijn bed te liggen.

Ga ik nog iets bakken of even op bed liggen? Ben eigenlijk al bezig vanaf 8 uur dus het is slim om even te gaan liggen … bakken komt wel weer. In het kader van “rust, activiteit” is dit de beste keuzen. Dus snurk, zzzzzz, de batterij even opladen. Fijn zeg, dat ik deze keuzes kan en mag maken! Tot blogs!

Liefs,

Sjanie

Sunny Sunday

Jeannette1 reactie

Vanmorgen, 08.00 uur, ik doe vroeg mijn luiken open zo op de zondag. Geeft niet, want ik schuif mijn gordijnen een beetje opzij en ik zie een terras met een klein wit laagje, ook zie ik de heldere blauwe hemel en ik denk: “YES!!!” Dat zijn de winterse dagen waar ik naar verlang, niet dat grauwe en dat regenachtige, maar goed niet zeiken, want het weer is best goed zo in Nederland.

Ga lekker uit bed, maak een Mugcake … Mugcake?? Denk jij … ja een Mugcake. Een heerlijk mini cakeje maar nu met appel. Benieuwd naar het recept?? klik hier
Anyway, ik zit tegenover manlief te ontbijten en ik zeg: “ik wil naar buiten, de kou in!!” Helaas had manlief andere plannen en dat wist ik. Ik bel mijn moeder, voor haar is het ook goed weer voor haar longen.

Eerst ga ik mijn “groene risotto” maken. Ik vind het fijn om alles te klaar te hebben in de ochtend zodat ik in de avond niet zoveel meer hoeft te doen aan het avondeten. Ik drink straks liever een wijntje met manlief. Weer nieuwsgierig naar het recept? klik hier Het wordt een heerlijke wandeling in het bos, ik ben bijna 2 uur van huis weg, maar ik heb het niet 2 uur gewandeld, maar toch. Heerlijk, vitamine D op het bolletje, genieten van de natuur, hoofd leegmaken en ik voel me daarna rete-fit!!!


Nu hoef ik helemaal niets meer, dus ga lekker achter mijn laptop zitten, beetje bloggen, beetje recepten uitzoeken, samen … jij en ik … samen …. met een kopje Double Green thee. De kat ligt te spinnen in haar mand, de muziek is uit en ik geniet van de stilte. Heel gek, vroeger kon ik dat niet, ik moest altijd geluid om mij heen hebben. Ik hoor alleen mijn tikkende vingers over het toetsenbord glijden. Even helemaal niets, totdat manlief thuis komt. Dan gaat de radio aan en komt de soulmuziek uit de boxen. Een zondag, die in balans is, een zondag waar ik van genieten kan, een zondag … een zondag wat mij het ultieme zondaggevoel geef! Blijf zondag, blijf!