Tag: Rust

De grens & de timing

JeannetteEen reactie plaatsen

Mijn leven met hersenletsel is รณรณk ons leven. Wij, als gezin, wij met familie of vrienden. De afgelopen maanden waren soms roerig, daar zal ik in een latere blog meer over vertellen.

Vorige week, op zaterdagmorgen werd manlief gebeld dat hij nodig was op zijn werk. Ik raak dan in paniek, want de dingen lopen niet zoals ik het voor ogen had. Het onvoorzien, het onvoorspelbare, ik kan er erg slecht tegen sinds ik hersenletsel heb.

De kleine lag op bed en ik analyseer wat er nou daadwerkelijk gebeurt. Er komen weer langzaam seintjes en ik zit inmiddels wel in de oranje zone. Het feit dat ik vorige week mijn hele tas overhoop haal om mijn zonnebril te zoeken en deze zit gewoon op mijn hoofd, dat is een signaal. Net als ik mijn telefoon aan het zoeken ben en ik deze gewoon in mijn hand heb. Ook een signaal.

Ik gniffel er nu om, maar op dat moment kan ik er wel om janken. Dat gebeurt op dit moment. Tijd om weer meer bewust te zijn, meer mijn rust te pakken, meer aan anderen over te laten of het gewoon te laten liggen, mijn agenda nakijken en afspraken skippen. Dat laatste … is niet leuk, maar ik krijg er steeds meer rust mee, meer vrede.

De grens, de bewaakte grens die in mijn goede doen soms zo onbewaakt lijkt te zijn. Het onverwachte, de onvoorziene dingen en de dingen die je onzeker maken. Ik ben op tijd, ik hoop een goede timing, voor mij en mijn gezin. Hallo plaats, hallo pas, welkom terug, ik ga je weer rocken!

Wat doe jij als je over je grens gaat?

Supersonisch chronisch

Jeannette3 reacties

Ai, ai, ai … de pittige maanden gaan me niet in de koude kleren zitten. Iedere keer als onze mop ziek (geweest), lever ik wat energie in en ik kan het gewoonweg niet bijtanken. Dan gaat ze, mijn lichaam, mijn lijf die gaat tegensputteren.

Hoe dan? Ik weet het gewoon, ik kan er de klok op gelijk zetten. Als de energie op is of noem het bankroet of noem het opgebrand. De zenuwpijn giert dan door mijn rug en mijn benen spelen op. Ik heb al 3x een keelontsteking gehad en vorige week met een emmer op het toilet gezeten.

Hoe the fuck kan je bijkomen? Mensen met hersenletsel moeten ook weer langer bijkomen van “ziek” zijn. Hello cirkel, daag uitgang! Ik zoek ‘m, de uitgang. Alle hoop ligt in de handen van de kno arts. Hij gaat Lina opereren aan neus & keelamandelen verwijderen en buisjes plaatsen. Het arme meisje, maar ik hoop dat het veel gaat oplossen.

Afgelopen dagen waren pittig. Zondag de verjaardag van dochterlief gevierd en dat heeft me genekt. Met de weinige energie die ik heb, heb ik toch weer veel energie gegeven, dan ga je scheef. Mijn lijf zegt dan: “ho madammeke!” Ik heb een keelontsteking en hoge koorts gehad.

Vandaag, gelukkig, ik voel me iets beter. Onze dochter wordt liefdevol verzorgd door mijn ouders. Ook zij kreeg koorts en dan wil je als moeder, bij haar zijn, haar vertroetelen en haar warme lijfje tegen je aanvoelen. Dat zijn mijn gedachten en heel even om de hoek kwam mijn schuldgevoel kijken. Deze heb ik weg kunnen wuiven. Daag schuldgevoel, ik kan hier niets aan doen. Daarnaast ben ik super dankbaar dat het zo is, zoals het is.

Door deze situatie, de verjaardag kunnen vieren, het ziek zijn, de liefdevolle opvang kon ik wel slapen overdag, waardoor ik wat op ben geknapt. Had ik de verjaardag niet moeten vieren? Als het mijn eigen verjaardag was had ik volmondig ja gezegd. De verjaardag was fijn, ongedwongen, fijne mensen, we hebben hulp gehad dus nee, de verjaardag van mijn dochter zou ik zo weer vieren. Maar nu even niet …. ons appartement wordt dit weekend benoemt tot: “knuffel paradijs.”

Hebben jullie weleens iets gevierd waarbij je eigenlijk wist dat je niet goed in je energie zat? Ik ben benieuwd!

Liefs,

Jeannette

Quote – 28.01.19

JeannetteEen reactie plaatsen

Mijn hoofd, mijn aangedane hoofd, heeft soms rust nodig. Het stormt, buiten, maar soms ook binnen. Gun jezelf, het momentje van rust, een moment van opladen, want zo blijf je goed voor jezelf zorgen. Een fijne stormachtige maandag vandaag!

Liefs,

Jeannette

Quote – 27.12.18

JeannetteEen reactie plaatsen

Ik heb echt, echt, echt hele gezellige kerstdagen gehad. Heerlijk gegeten, verwend door cadeautjes, gezellig met de familie en … ik hoefde alleen aan te schuiven. Relaxt toch?

Ja dat sowieso! Erg fijn om geen voorbereidingen te treffen, alleen maar er zijn. Het โ€œer zijnโ€ is best een dingetje, 2 dagen achter elkaar. Twee nachten slecht geslapen waardoor ik me nu voel, alsof ik door een trein ben overreden.

Ik kijk naar mijn kleine moppie, zij

is niet weg te slaan bij haar nieuwe keukentje die ze gehad heeft voor kerst. Voor haar? Voor haar hoef ik niets, zij wil alleen maar spelen. En ik? Ik ga in de relaxmodus, in de prikkels vermijdende modus, aan de oplader en even zo veel mogelijk de boel, de boel laten.

Fijne 3de kerstdag ๐ŸŽ„๐Ÿ™ˆ

Quote 20.12.2018

JeannetteEen reactie plaatsen

Even goed om te onthouden in de meeste drukke maand van het jaar. Of doen we dat zelf? En daarbij wordt er niet te veel verwacht van de maatschappij?

Een kerstontbijt op school en oh ja of je ook even iets wilt maken. Je wilt natuurlijk niet te kort schieten aan al de andere moeders die een avond in keuken staan en voor de meeste bizarre creaties zorgen.

Kerstavond? Twee kerstdagen! En hup plakken we er nog een 3de kerstdag bovenop omdat het allemaal maar moet of dat het hoort.

Mijn visie van Kerst is, met gezin & familie bij elkaar zijn. Het maakt niet uit of het een uur is of een hele dag. Het gaat om de kwaliteit van het samen zijn.

De onderstaande spreuk kan iedereen goed gebruiken … dus sta eens stil, gun jezelf rustmomenten tussen de laatste dagen van december.

Geniet van de voorbereidingen.

Liefs,

Jeannette

Repost: de (december) grens

JeannetteEen reactie plaatsen

Joepie!!! Vandaag is het 1 december. Dit is het, dit is de maand waar veel NAH-ers tegenop zitten. Vooral omdat er veel feestdagen in deze maand zijn gestopt. Vindt je het wel gezellig? Natuurlijk!!!!

De lichtjes in de straat, Sinterklaas die overal opduikt, daarnaast zijn Pieterman, heerlijke december lekkernijen, manlief die jarig is, Kerst met de familie en Oud & Nieuw.

Best veel hรจ? Als je het zo opschrijft … ik heb vorig jaar een blog geschreven, wat een goede reminder is. Hierbij een repost over, klik op โ€œ(december) grensโ€

Maak er wat van! Op je eigen manier, naar jouw eigen kunnen, luister goed naar je lijf en pak je (mentale) rust wanneer het mogelijk is.

Liefs,

Jeannette

Quote 28.11

Jeannette3 reacties

Daar is ie weer, de quote van de dag. Een beetje cynisch plaatje, want het was me wel weer het dagje wel … tot nu toe. Dochter toch weer wat verhoging de afgelopen dagen, luier stonk en nee het was geen poepluier. Huisarts gebeld, toch weer in een potje laten plassen morgen.

Dus …. mijn ochtend begon al niet helemaal volgens plan. En wat gebeurt er dan? Juist, dan krijg ik kortsluiting! Portemonnee vergeten, verkeerde autosleutel in mijn jaszak, weglopen bij je auto en je sleutel zit nog in het contact. Kortom na een te korte nacht, is dit teveel, maar dingen gepland en niet uit handen geven. Niet bewust … het heet bewust, onbekwaam.

Nu nog ernaar handelen, egoรฏstisch zijn, aan mezelf denken, aan het gezin. Een paar nachten al rommelig, dus actie, ernaar handelen. Ik vind het soms retelastig! Zorgen over en zorgen voor, uit liefde. Ik doe het uit liefde ….. en nu nog uit liefde voor mezelf โค๏ธ

Liefs,

Jeannette

All the ladies

Jeannette4 reacties

Oh, yes, it’s Ladies’ Night
And the feeling’s right
Oh, yes, it’s Ladies’ Night
Oh, what a night (oh, what a night)

O, als ik blogs zou moeten schrijven over de avonden met de meiden, mijn meisjes … oh oh oh, dat zou smullen zijn voor jullie of niet ๐Ÿ˜‰ maar dat doen we maar niet. Maar waarom de titel? “All the ladies?”

Ik had gisteren een ladiesavond, met de meiden. We hebben weleens met 14 gezeten, maar nu is het wat minder. Prima en lekker overzichtelijk…nou ja overzichtelijk? Het gaat vooral over eten & wijn en oh ja tegenwoordig รณรณk over de streken en anekdotes van degene die kinderen hebben. Kortom niets aan, voor mannen!

We gaan tegenwoordig all inclusive eten, want we zijn stuk voor stuk smulpapen en de wijn vloeit rijkelijk. Lekker makkelijk, รฉรฉn bedrag en niet meer hoeven na te denken. Om 17.00 uur het restaurant open en ja hoor er staan er al een paar voor de deur en dat … dat zijn wij. We willen eerst lekker borrelen met wat stokbrood, hapjes, bijkletsen, lachen en geiten. Ik hou hier zo van! Maar ja โ€ฆ de tol โ€ฆ ik vergeet absoluut niet dat iedereen de tol moet betalen voor zo’n avond, maar mijn tol โ€ฆ kost alleen wat meer.

Ik heb hersenletsel (NAH), ben moeder en zorg fulltime voor kindlief. Alleen het is nu weekend en dit gebeurd maar 1 tot 2 keer in het jaar, dus dit moet een keer kunnen. Toch? Ja toch! Een keertje….maaaaaar….ik ben grenzeloos (zie deze blog) en รณรณk op zo’n avondje. Ik ga door, drink gezellig mee, tegenwoordig wel met 2 glazen water op 1 wijn, maar dan nog.ย  Het is een aanslag, een ontzettende aanslag op mijn energiebalans. Hoe dan? Hoe plan je dit dan in? Je kan jezelf toch niet alles ontzeggen?

Ik hou vrijdag al rekening met zo’n activiteit, tevens doe ik dat voor iedere activiteit in het weekend. Ik plan dan niets en doe het rustig aan met Lina. Vrijdag hebben we een pyjama ochtend gehouden. Ik noem het altijd “voorrusten.” Mmm of je het รผberhaupt kan zeggen, voorrusten met een dreumes van 20 maanden. Ik lach hardop, maar ik probeer het in ieder geval. De dag erna plan ik ook niets, dat noem ik mijn “bijkomdag.”

Daarnaast is het wel weer een vereiste dat er een backup is om mij te helpen met Lina. Tadaaaa…het is zondag, dus manlief is thuis. Ik heb wat tips gevraagd aan “ervaringsdeskundigen,” moeders met NAH. Bedankt meiden, voor de fijne reminders en tips! Zoals: lekker gaan, de mindere dagen voor lief nemen of aan de buitenkant van de tafel zitten zodat je niet in de drukte zit of kijken of je het waard vindt en zo ja genieten voor een half jaar.

Maandag en dinsdag ga ik dit ook voelen. Ik merk gewoon, hoe ouder ik word, hoe lastiger ik het soms vind, het omgaan, met mijn beperkingen van NAH. Ik lees het vaker, je wordt ouder en dan NAH erbovenop is dus 1 + 1 = 2. Ik wil graag nog midden in het leven staan, maar het is pittig met kindlief erbij. Ook super leuk want zij….zij is mijn alles. Mijn gezin is mijn alles. Het wereldje is wel kleiner geworden. Ik zie mijn vriendinnen/vrienden weinig, maar als ik ze ziet, voelt het goed, dat is belangrijk … het belangrijkste voor mij.

Ik heb mijn ladiesavond ietwat anders aangepakt. Ik ben niet om 1700 uur aangeschoven, maar wat later. Daarnaast ben ik meteen naar huis gefietst i.p.v. nog รฉรฉn drankje (eentje met de jas aan .. noemen we dit .. maar dat worden er altijd weer 4 of 5) in de kroeg te doen. Ik was enorm in twijfel, maar mijn verstand won van mijn licht aangeschoten kop “hรฉ, ik kan dit makkelijk aan!” NOT … want in de fietsenkelder van ons huis voelde ik mijn hoofdpijn, maar wat heb ik genoten!

Thuis gekomen, enthousiast vertelde ik verhalen aan manlief en hij zei: “dat vertelde je net al” dan is het tijd … tijd om naar bed te gaan. Ik pak een paracetamol en drink 2 glazen water. Ik denk na over de avond, de gesprekken … stop ho … ontprikkelen, het is al laat, morgen weer een dag.

Nu is het zondag, kindlief was om 7 uur wakker en ondanks dat ik op tijd thuis was, ben ik laat in slaap gevallen. Kort nachtje, wat wijntjes op en de gesprekken galmen nog door in mijn hoofd. Overprikkeld modus is aan! Maar was het, het waard? Ja!! Genoten! Nu nagenieten, in alle rust, van bed naar bank, in mijn “binnenblijf” kleden. Enne … bedankt lieve meiden voor de gesprekken en vooral … vooral voor het lachen.

Liefs,

Jeannette