Het gras is vaak ….. juist niet groener aan de andere kant. Het gras kan inderdaad wel groener aan de andere kant zijn, maar toch. Ben je dan gelukkiger? Of ben je dan meer gezond? Of ben juist minder eenzaam? Of  ben je dan meer gelukkig? Ik zeg en denk altijd: “ieder huisje heeft zijn kruisje.” Het gaat om gezondheid, om eenzaamheid, gelukkig zijn met jezelf, geldproblemen en je situatie waar je in zit. Het gaat om tevreden zijn met je situatie. Tevreden zijn met wat je hebt, wie je dichtbij je hebt, dat je gelukkig bent met hoe je bent… Ik zeg volmondig: “ja!” Ik ben dankbaar, gelukkig en tevreden. Hieronder schrijf ik waarom.

Het jaar is bijna weer voorbij. Het  jaar 2017 is bijna een feit, been there, done that. Het gaat steeds harder lijkt het en ik moet gniffelen in mijzelf. Mijn lieve omi zij zei altijd: “ach wijffie, hoe ouder je wordt, hoe harder het gaat.” Ze heeft hierin gelijk, de tijd vliegt onder mijn kont vandaan. De plannen die ik in de morgen maak om allemaal uit te voeren, mislukken 9 van de 10 keer. Erg? Nee! Maar soms denk ik weleens … had ik maar meer tijd op een dag. Ik ben dankbaar dat ik nog de tijd heb hier op aarde. Ik wil ervan genieten, maar besef tegelijk dat het niet altijd kan. Ik ben dankbaar dat ik er nog ben en veel van mijn dierbaren. 

Op 2de kerstdag plaatste ik een foto op Facebook, met mijn moeder, Lina en mijzelf. Tegelijkertijd dat ik de foto online plaatsten, bedacht ik meteen .. wat ben ik blij dat ik mijn moeder nog heb, want er zijn best veel mensen die ik ken, waarbij haar of zijn moeder niet meer leeft. Ik koester wat ik heb en natuurlijk kunnen we óók weleens vitten op elkaar, maar hé … we blijven mensen. Zij weet hoe ik ben en ik weet hoe zij is. Het komt altijd weer goed. Ik ben dankbaar dat ik mijn moeder nog aan mijn zijde heb, want dat geldt niet voor iedereen. 

Daarnaast attendeerde een vriendin van mij erop dat ze soms “positief jaloers” is, hoeveel tijd ik met mijn dochtertje kan doorbrengen. Dat besef ik, dat besef ik heel goed … aan de andere kant kan ik zelf ook weleens “positief jaloers” zijn. Positief jaloers zijn om vriendinnen, die gewoon naar hun werk kunnen gaan. Daarnaast denk ik ook aan mensen die veel minder kunnen als mij. Tevens is het nadeel om niet te kunnen werken, óók juist een heel groot voordeel. Ik ben er altijd, ik ben er ten alle tijden voor mijn dochter. Is ze ziek? Ben ik er! Is ze ontroostbaar? Dan ben ik er! Wil ze knuffelen of spelen? Dan ben ik er!  Of het nou positief of negatief is, het maakt niet uit, want het is zoals het is en ik geniet van de dingen die ik met haar kan delen.  Ik ben dankbaar voor de tijd met mijn dochtertje. Ik ben dankbaar dat ik er voor haar kan zijn. 

Het is een jaar geweest, wat bovenal heel goed is geweest. Nee … 2017 is een fantastisch jaar geweest, een bijzonder jaar, want het is het jaar geweest waar onze dochter is geboren. Het jaar waar alles anders werd, want ineens ben je met z’n drieën i.p.v. van met z’n tweeën. En ook dit is niet vanzelfsprekend. Een dochter, een kind krijgen, het is en blijft een wonder. Het is een kadootje en wat voor eentje. Het is onvoorwaardelijk! Ik gun het de mensen, mensen die dezelfde wens hebben, als die wij hadden. Ik gun het deze mensen om ooit zo’n mooi kadootje in hun  armen te kunnen sluiten. Ik ben dankbaar, dat wij een dochter op de wereld hebben kunnen zetten. Ik ben dankbaar dat zij gezond is. 

Mijn partner, manlief zoals ik altijd schrijf,  manlief die er altijd is. Manlief die dit jaar promotie heeft gemaakt en wat ook betekent dat hij meer van huis af is. En dat ik er wat vaker alleen voor kom te staan, is een feit. Ik sta er iets vaker alleen voor, maar niet altijd. Er zijn namelijk ook genoeg mensen die het alleen doen, mensen die scheiden, mensen die overlijden, mensen die er misschien bewust voor hebben gekozen. Deze mensen kunnen de leuke, maar ook de minder leuke dingen niet met elkaar delen. Ik ben dankbaar dat mijn steun en toeverlaat thuis komt, al is het wat later als normaal .. hij komt thuis.

Je vader, je vader die je altijd ziet als het kleine meisje. Mijn vader in ieder geval wel.  Het kleine meisje van toen, maar in zijn ogen blijf je het altijd. Ik ben altijd al een “zorgenkindje” geweest. Nu ben ik volwassen, maar ik blijf in de ogen van mijn vader zijn kind, zijn meisje, zijn kleine meisje. Het kleine meisje is een stapje opgeschoven, want er is een ander kleine meisje die heel belangrijk voor hem is geworden. Zijn nieuwe liefde, onze dochter, zijn kleindochter. Mijn vader, en ja óók wij kunnen elkaar weleens achter het behang plakken, maar ik ben blij dat hij er nog is. Dat hij onze dochter kan meemaken, dat hij een rol kan spelen in ons leven als opa. Ik ben dankbaar dat mijn vader leeft, ik ben dankbaar dat ik ons grote cadeau , Lina, kan delen met hem. 

Wij besteden, we kunnen besteden. Wij kunnen geld besteden, absoluut niet over de balk, maar als we een beetje bewust ons geld uitgeven kunnen we op vakantie, kunnen we een keer uit eten. Maakt geld dan gelukkig? Nee, dat denk niet maar het is wel makkelijk als je, je kop niet hoeft te breken: “hoe kom ik deze maand door?” Ik ben dankbaar dat ik bewust geld kan uitgeven. Ik ben dankbaar dat ik niet ieder dubbeltje hoef om te draaien.

Mijn vrienden, ze zijn er niet altijd lijfelijk, maar ik weet dat zij aan mij denken en geloof me .. de tijd die ik heb, zitten ze ook altijd in mijn gedachten. Hoe gaat het? Hoe gaat het met je kinderen? Hoe gaat het met je zieke vader? Hoe gaat het … alleen de gedachten al is goed. Iedereen heeft een leven, vol met werk, gezin en familie. Daarnaast wordt ook verwacht dat je, je sociale kring kan bijhouden. Soms gaat dat even niet … een hartje, een kus … gewoon via een app of via een mail, is genoeg. We weten dat we aan elkaar denken. Maak contact, hou contact, al is het maar een klein beetje. Ik ben dankbaar voor mijn vrienden, want als er iets is kan ik gelukkig op meer al één hand tellen, dat ze er zijn. Ook al is het soms even op de achtergrond. 

Daarnaast heb ik mijn NAH of laat ik zo zeggen: “hebben wij mijn NAH” want ik heb het niet alleen …  “wij,” ons gezin, dealt hiermee. Ben ik daar dankbaar voor? Ik ben dankbaar dat ik het niet alleen hoef te doen en natuurlijk had ik liever niet gehad, het zijn soms pitte tijden. Kleine terugvallen, grote terugvallen, de vermoeidheid die het met zich meebrengt, de dingen die je graag wilt doen, die niet kunnen.

De frustraties, vooral de frustraties … deze frustraties zijn loze energie, want NAH heb je en kom je niet meer vanaf. Het is een gevecht die je nooit kan winnen. Het is vechten tegen de bierkaai, slaan tegen een ijzeren muur en proberen van het onmogelijk, mogelijk te maken. Ik ben dankbaar, ik ben NAH dankbaar dat ik mensen heb leren kennen die me begrijpen, die hetzelfde hebben als ik heb. Ik ben dankbaar dat ik soms maar één woordje nodig heb en iemand begrijpt me.

En ……………. lieve lezertjes!!! Ik ben jullie dankbaar, jullie inspireren mij om te schrijven, om meer te schrijven. Het komt van alle kanten, verassende kanten: “ga door met bloggen Jeannette!” Het enige goede voornemen die ik heb voor 2018, is dat ik door ga met bloggen. Ik ga door met schrijven, bloggen, jullie stimuleren, inspireren en vooral een hart onder de riem kan steken, want je bent niet alleen. En oh ja naast dit voornemen .. door blijven gaan met genieten wat ik allemaal wél kan, stilstaan bij “dankbaarheid” wat ik heb beschreven en intens genieten van ons kadootje, Lina.

Maak er een spetterend Oud en Nieuw van, samen, alleen … whatever. Maak er iets moois en iets leuks van. Vier het vooral zoals jij het wilt vieren! Wat je kan, wat je aankan en hoe jij het voelt.  Het blijft altijd “gewoon” een dag in het jaar.

Het gras, het gras is vaak niet zo groen als wij denken of als wij willen/kunnen denken. Het gras is niet altijd groener bij de buren, het gras is soms zelfs verdord … maar hé het wordt altijd weer groen. Je vult een gietertje met “positief denken,” je zaait wat “extra aandacht” en je geeft het wat water om “meer te leven.”

Liefs,

Jeannette

Ps. eerst zaaien .. dan oogsten! Laat 2018 een topjaar voor je worden!

Best nine 2017