Van de week deelde ik op Facebook en Instagram deze foto:

Brain Life Goals

Wat zou je wensen? Een lotgenoot attendeerde me erop om zo te benaderen: “wat wil je en wat KAN je?” Overigens kijk ik vaak naar wat ik wel heb of kan en niet naar wat ik niet heb of kan. Ze heeft wel gelijk, ik wil veel, maar ik kan best veel …. maar vaak met een omweg. Een omweg van mijn hersenen. En wil je dat nog wel? Wil je daar de prijs voor betalen? Ja soms wel, maar steeds vaker doe ik het niet. Het kost me soms teveel. 

Vandaag is het Brain World Day, een dag waar aandacht wordt gevraagd voor hersenletsel. Dus ik dacht .. ik schrijf een blog over NAH, over Niet Aangeboren Hersenletsel wat vaak onzichtbaar is. Ik schrijf, omdat ik het onzichtbare, zichtbaar wil maken.  Ik zei van de week tegen iemand: “ik geniet en ben dankbaar voor alle welletjes en de nietjes verdwijnen dan in het niet.” Dus alles wat lukt, werkt…..en alles wat niet werkt is er óók, maar daar hoef ik niets mee te doen. 

Lekker makkelijk lullen .. ja lullen … want het is soms niet makkelijk. Mijn gedachten gaan weleens met me aan de loop, ik fluit ze meestal terug, want ik heb de skills, ik heb geleerd hoe ik dat doe. Het lukt me vaak, maar soms niet. Hersenletsel is topsport! Je doet dingen met minder capaciteit, minder capaciteit van je hersenen.

Iedere dag is er weer eentje … echt, ik besef dat erg goed, maar soms is een dag gewoon al afgeschreven voordat je opstaat. Morgen weer een dag, denk ik maar. Het is vandaag een perfecte dag om stil te staan bij World Brain Day, want zo is het, zo is het soms om te zijn wie ik ben en wie ik ben geworden.