Manlief … vragen jullie je wel eens af, waarom manlief? Sowieso wil ik hem niet bij naam noemen, eigenlijk nooit gevraagd, maar is niet netjes. Het is mijn blog! Manlief? Omdat het een man is, tevens mijn man en vooral lief is voor me. Je laat me, je laat mij in mijn waarde en dat waardeer ik heel erg.

Mensen zien mij niet, als ik een paar nachten niet goed heb geslapen, mensen zien mij niet na een paar afspraken achter elkaar. Mensen zien mij niet als het een keertje laat wordt of als ik spanningen heb. Ik hakkel, kom niet meer uit mijn woorden als ik moe ben. Ik steek er zelf vaak de draak mee, nu, nu kan ik het. Vroeger vond ik het moeilijk en schaamde ik mij ervoor. Ik zeg soms hij i.p.v. zij of ik draai mijn woorden om. Lichtelijke afasie noemen ze dat en ik zeg vaak gekscherend: “ik kan er niets aan doen, er is iets kapot in mijn hoofd.” Uiteindelijk lachen mensen, lachen ze mee met mij, want soms is het beter om zelfspot te hebben dan om in een hoekje weg te gaan zitten kwijnen.

Tsja manlief .. eerlijk is eerlijk … soms is het niet makkelijk met mij, soms barst ik uit, uit het niets. Dit gebeurt gelukkig veel minder als vroeger, maar het gebeurd soms nog wel. Een leven met iemand die NAH heeft, is soms niet makkelijk. Je kijkt er naar, je kijkt er naar aan de zijlijn. Je ziet als ik te ver ga en gelukkig kunnen we daar nu over praten en kan je me soms corrigeren. Ik zeg soms .. en daar bedoel ik mee dat ik het soms ook niet pik en wil ik doorgaan.

Gelukkig zijn er veel meer goede momenten als minder goede momenten. De minder goede momenten neem jij mij zoals ik ben, neem jij mij en ik besef dat het soms niet makkelijk is. Aan de andere kant, besef ik dat zelf dondersgoed en vind ik het zelf soms ook niet makkelijk. Ik wil goed doen, ik wil je liefhebben, ik wil je waarderen en soms .. ja soms komt dat er niet allemaal uit.

Vandaag, 7 jaar geleden, hebben wij onze eerste kus uitgewisseld. Op een feest in Amsterdam en dat was voor ons de datum dat het “aan” was. Gisteren zei ik tegen dat ik helemaal vergeten was om iets te kopen, meestal doe ik wel iets van een kaart. Ik zal maar de schuld geven aan mijn “zwangerschap dementie” want deze schijnt nog 9 maanden door te lopen. En toen zei jij:  “ik heb ook niets, maar ja dat weet je van me .. hier ligt ze, dat is mijn kadootje, ons kadootje aan elkaar!” Ons kroontje op onze relatie, onze lieve kleine meid. Een mini Queen en zo zal Koninginnedag nog heel lang voor ons blijven bestaan.

Lieve schat, lieve manlief, deze is voor jou .. deze blog! Ik waardeer je enorm, ik waardeer je als mijn partner, mijn maatje en nu de vader van onze dochter. Dat laatste, dat doe je zo leuk, ben super trots op dat je naast me staat. Dat wij samen, samen een goed team zijn en dat zijn we. Jij mij soms remmen en ik jou soms even stimuleren om iets op te pakken. Ken je dat? Ying yang .. dat zijn wij en dat was eigenlijk al vanaf het begin. Het is allemaal niet vanzelfsprekend, daarom deze waardering aan jou!! Ik hou van je, heel veel!

Liefs,

Sjanie